Ελεύθερος ο συμπατριώτης μας Έλληνας του Πόντου Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί - YANNİS VASİLİS YAYLALI

Ελεύθερος ο συμπατριώτης μας Έλληνας του Πόντου Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί - YANNİS VASİLİS YAYLALI

Η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης (Ιάκωβος Μάγερ)

Θ. Μαλκίδης

Λίγες ώρες πριν εκπνεύσει ένα ακόμη δύσκολο έτος για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και την Αξιοπρέπεια, πληροφορήθηκα από τους συναγωνιστές μας στην Τουρκία, την απελευθέρωση του  συμπατριώτη μας Έλληνα του Πόντου Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί - YANNİS VASİLİS YAYLALI.

Φυλακισμένος,  από τα Χριστούγεννα μέχρι σήμερα, για τις ιδέες του και την προσπάθειά του για ελευθερία στους λαούς της Τουρκίας, ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί έδωσε και θα δώσει τον αγώνα του για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Αυτή είναι μεταξύ των άλλων μία από τις συνιστώσες της Ελευθερίας, του σπουδαιότερου αγαθού για τους Έλληνες και  όλους τους ανθρώπους. 

Η αλληλεγγύη μας στο διωκόμενο Άνθρωπο και Συμπατριώτη μας, έγινε με πολλούς τρόπους, τις μέρες η σιωπή των "αρμοδίων", ήταν εκκωφαντική. 

Ο  Ελβετός δημοσιογράφος, συμπαραστάτης στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων Ιάκωβος Μάγερ, έγραψε για τη δημοσίευση που είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης. 

Αυτό πράξαμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε για τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, όταν πλην εξαιρέσεων όλοι φοβήθηκαν να μιλήσουν.

Η Αλήθεια, η Ιστορία, το Δίκαιο, θα νικήσει! 

Όσοι αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας,στην Τουρκία φυλακίζονται και στην Ελλάδα διώκονται!

Όσοι αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας,στην Τουρκία φυλακίζονται και στην Ελλάδα διώκονται!

Θ. Μαλκίδης 

Στην Τουρκία δολοφονούνται και φυλακίζονται και στην Ελλάδα διώκονται!

Πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκαν στην Άγκυρα τα πρακτικά του Συνεδρίου που έγινε στην Άγκυρα τον περασμένο Απρίλιο για το ζήτημα του Πόντου και τη Γενοκτονία! Ήταν  μία ιστορική στιγμή, τόσο η συγκεκριμένη συνάντηση όσο και το βιβλίο με τις εισηγήσεις, σταθμός θα το χαρακτηρίζαμε στην υπόθεση της αναγνώρισης της  Γενοκτονίας, αποκτώντας  τεράστια σημασία αφού οι λαοί της Τουρκίας μιλούν πλέον για το μεγάλο αυτό έγκλημα. 

Λίγες μέρες αργότερα, ένας από τους εισηγητές ήταν ο συμπατριώτης μας Έλληνας του Πόντου ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί - YANNİS VASİLİS YAYLALI , συνελήφθη από το πιο φασιστικό κράτος στον πλανήτη, την Τουρκία, την ημέρα των Χριστουγέννων 
 (http://malkidis.blogspot.gr/2016/12/yannis-vasilis-yaylali.html)\



Ακολουθήθηκε δηλαδή η ίδια τακτική όπως και στην περίπτωση του συναγωνιστή μας συγγραφέα και εκδότη Ραγκίπ Ζαράκολου που φυλακίστηκε και του δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ που δολοφονήθηκε! Για την τύχη του YANNİS VASİLİS YAYLALI, πλην λίγων ανθρώπων, δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς από τους γνωστούς λαλίστατους φορείς και εκπροσώπους θεσμών που σιωπούν.......

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα οι άνθρωποι που αγωνίζονται για την υπόθεση αναγνώρισης της Γενοκτονίας, συκοφαντούνται, κατηγορούνται, υβρίζονται, χάνουν την εργασία τους, δοκιμάζεται η ζωή τους και των οικογένειών τους. 

Και παρότι τα ψεύδη καταρρέουν, παρότι οι διωκόμενοι δικαιώνονται αμέσως, οι  διώκτες που παριστάνουν τους συμβούλους Υπουργών, τους ιστορικούς, τους καθηγητές,  τους υποψηφίους βουλευτές, τους διπλωμάτες τους προέδρους και άλλα πολλά, συνεχίζουν να προκαλούν με το θράσος, την εμπάθεια, τη μνησικακία, τη φιλαργυρία, το φθόνο και τον εγωισμό που χαρακτηρίζει τη ζωή τους. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα.... 
 
Στην αρχή ο τύραννος και ο δολοφόνος μοιάζει ανίκητος, στο τέλος όμως νικά ΠΑΝΤΑ η αλήθεια! 
Εμείς, παρόλα τα εμπόδια και τις δοκιμασίες, τις ψευδείς κατηγορίες των αφανών και φανερών κέντρων,  αγωνιζόμαστε για την ελευθερία του  Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, παλεύουμε για την απελευθέρωση των λαών της Τουρκίας, για την αλήθεια της αναγνώρισης της Γενοκτονίας. 

Καλή χρονιά με  ελευθερία στον YANNİ VASİLİ YAYLALI και σε όλους τους φυλακισμένους αδελφούς μας, επικράτηση της δικαιοσύνης για όλους μας, ευχές για υγεία και νίκη στην ιερή υπόθεση της Γενοκτονίας και συν Θεώ, για  Ανάσταση στην κατεχόμενη πατρίδα μας. 

Ο Έλληνας του Πόντου YANNİS VASİLİS YAYLALI στο Τουρκικό κράτος-φυλακή

Ο Έλληνας του Πόντου YANNİS VASİLİS YAYLALI στο Τουρκικό κράτος-φυλακή

Μέρος της συνέντευξης στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων και στο δημοσιογράφο Γιώργο Γκόντζο

Θ. Μαλκίδης

Ο Έλληνας του Πόντου YANNİS VASİLİS YAYLALI στο Τουρκικό κράτος-φυλακή

Φέτος συμπληρώνονται 45 χρόνια διώξεων πολιτικών και διανοουμένων, συνεχών δολοφονιών, αγνοουμένων, καταπίεσης, τυραννίας και λευκών κελιών στην Τουρκία. 

Η Τουρκία κατατάσσεται μεταξύ των πρώτων χωρών, με κριτήριο τον αριθμό των φυλακών της. Διαθέτει 19 διαφορετικούς τύπους φυλακών, πάνω από 650 (!) φυλακές και δεκάδες φυλακές τύπου F (λευκά κελιά). Συνολικά ο πληθυσμός των φυλακών της Τουρκίας ξεπερνάει τον πληθυσμό δέκα μεγάλων πόλεων!

Η Τουρκία έχει φυλακίσει χιλιάδες άνθρωποι για τις ιδέες τους μεταξύ των οποίων  δήμαρχοι,  βουλευτές, δημοσιογράφους, συγγραφείς. 

Η  σύλληψη, ανήμερα των Χριστουγέννων, του συμπατριώτη μας Βασίλη Γιάννη Γιαϊλαλί - YANNİS VASİLİS YAYLALI’- και η κατηγορία   από το  τουρκικό κράτος εναντίον του  για αποσχιστικές πράξεις αποτελεί πρόκληση για κάθε  άνθρωπο, που θέλει να λέγεται Δημοκράτης, αποτελεί και ένα ζήτημα ηθικής για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Οι οποίοι και οι οποίες πρέπει να αγωνιστούν για την απελευθέρωσή του, όπως έγινε και για άλλες περιπτώσεις και όχι σιωπώντας όπως γίνεται τώρα! 

Η Ελευθερία του YANNİS VASİLİS YAYLALI και κάθε φυλακισμένου ανθρώπου στο φασιστικό κράτος που λέγεται Τουρκία που κάποιοι θέλουν να "συνεταιριστούν" μαζί του στην Κύπρο, είναι το αίτημά μας. Και για αυτό αγωνιζόμαστε!

Είμαι ο Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί. Είμαι θύμα του πολέμου που συνεχίζεται [στο Κουρδιστάν]. Το 1994, ενώ υπηρετούσα σε μια μονάδα κομάντο του τουρκικού στρατού στο Σίρνακ, σε μια μάχη τραυματίστηκα και έπεσα αιχμάλωτος στα χέρια του ΡΚΚ. Ενημέρωσα την οικογένειά μου ότι είμαι αιχμάλωτος και οι δικοί μου πήγαν στο στρατολογικό γραφείο [της Παύρας του Πόντου]. Εκεί οι αρμόδιοι τους είπαν «δεν υπάρχει τέτοιος στρατιώτης καταγεγραμμένος στις τάξεις του τουρκικού στρατού». Όταν άρχισε η οικογένειά μου να αναζητεί λύση για την επιστροφή μου στο σπίτι, κι όταν άρχισα να δηλώνω αντίθετος με τον πόλεμο, οι Δυνάμεις Ασφαλείας τους προειδοποίησαν λέγοντας: «Έχουμε ερευνήσει την οικογένειά σας και ξέρουμε ότι είστε Έλληνες. Αν συνεχίσετε να αναζητείτε τρόπους για την επιστροφή του γιου σας, θα έχετε προβλήματα». Αν πέθαινα, θα παρέμενα Τούρκος. Όταν όμως η οικογένειά μου αναζητούσε τρόπους επιστροφής μου και άρχισε να ενοχλεί το κράτος, τότε ανακάλυψαν ότι είμαι «Έλληνας». Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, μετά από αιχμαλωσία δύο ετών και τριών μηνών, και όταν άρχισα να κάνω δηλώσεις εναντίον του πολέμου, βασανίστηκα και καταδικάστηκα, μένοντας σε στρατιωτική φυλακή για 3,5 μήνες. Μετά τη φυλακή ξαναπήγα στο στρατό και υπηρέτησα και πάλι σε μονάδα καταδρομών. Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου μετά το τέλος της θητείας μου, από όποια δουλειά κι αν δούλεψα εκδιώχτηκα κατόπιν εντολών των... αρμόδιων Αρχών, οι οποίες εισέβαλαν στο σπίτι μου αλλεπάλληλες φορές.

 H συγκλονιστική ιστορία του φυλακισμένου συμπατριώτη μας Έλληνα του Πόντου YANNİ VASİLİ YAYLALI

www.Devrimci karadeniz.com, 14 Δεκεμβρίου 2014 Του Μεχμέτ Γκιοτσεκλί

Ήταν ένας νέος από τον Πόντο που πίστευε ότι «πρέπει να υπερασπιστεί την πατρίδα απέναντι στην τρομοκρατία». Όμως η ζωή τα έφερε έτσι που πρώτα έγινε ακτιβιστής της ειρήνης και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο μαρτυρικό Ρομπόσκι του Κουρδιστάν.

Ο νέος που πήγε στο στρατό εθελοντής, που πήγε εθελοντής καταδρομέας, που αντί της Κύπρου όπου θα περνούσε μια καλή και ξεκούραστη θητεία, προτίμησε να πάει στο Κουρδιστάν όπου γίνεται πόλεμος, τώρα προσέφυγε στο αρμόδιο δικαστήριο για να αλλάξει το όνομά του από Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί σε Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί. Ο Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί τραυματίστηκε το 1994 σε μια μάχη με τους αντάρτες του ΡΚΚ και αιχμαλωτίστηκε. Έμεινε αιχμάλωτος στα χέρια των ανταρτών δύο χρόνια και τρεις μήνες. Από τον όγδοο μήνα της αιχμαλωσίας του άρχισε να μετατρέπεται σε αρνητή του πολέμου και ακτιβιστή της ειρήνης.Μετά την απελευθέρωσή του από τους αντάρτες του ΡΚΚ πέρασε από δίκη και καταδικάστηκε, με αποτέλεσμα να παραμείνει στις τουρκικές φυλακές επί 3,5 μήνες. Όσο ήταν αιχμάλωτος στα χέρια του ΡΚΚ, το τουρκικό κράτος πήγε στην οικογένειά του και είπε: «Μην μιλάτε πολύ γι’ αυτό το γεγονός, γιατί γνωρίζουμε ότι είστε Έλληνες»!Πήγε στον πόλεμο για να υπερασπιστεί τον τουρκισμό και τραυματίστηκε. Αν πέθαινε, θα τον ανακήρυσσαν ιερομάρτυρα (σεχίτ). Μόλις έπεσε τραυματισμένος στα χέρια των ανταρτών, είπαν στην οικογένειά του ότι είναι Έλληνες και ότι δεν θα πρέπει να μιλούν δημοσίως για το γεγονός, για να μην διαπομπευθούν με τη δημοσιοποίηση της καταγωγής τους. Αυτή είναι η Τουρκία.

Βρήκαμε και μιλήσαμε με τον Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί, ο οποίος συμμετείχε στην πορεία ειρήνης που κράτησε 50 ημέρες, από το Ρομπόσκι (όπου έχει εγκατασταθεί μόνιμα) στην Άγκυρα, και τώρα θέλει να πάρει το όνομα Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί.

Η οικογένειά σας ήξερε ότι είστε ελληνικής καταγωγής;

Η μητέρα μου χρησιμοποιούσε με τον πατέρα μου τη λέξη «ντονμέ», όμως εγώ δεν έψαξα ποτέ να μάθω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Η μάνα μου έλεγε τον πατέρα μου «ντονμέ», όμως ποτέ δεν μας είπε τι είναι αυτό το πράγμα. Πιο μετά έμαθα ότι η αδελφή του πατέρα μου είχε πει στη μητέρα μου την ιστορία της οικογένειας. Στη συνέχεια όμως αυτή η ιστορία έμεινε κρυφή. Όταν τα αδέλφια δόθηκαν σε τουρκική οικογένεια, το θέμα τελείωσε. Εμείς δεν γνωρίζαμε τίποτα. Το γεγονός ίσως να έμεινε κρυφό από φόβο, ίσως από απόρριψη. Γιατί για μας εκεί το να μην είσαι μουσουλμάνος είναι ισοδύναμο με βρισιά. Γι’ αυτό δεν συζητήθηκε ποτέ τίποτα μέσα στην οικογένεια για το θέμα της καταγωγής μας.

Και πώς έμαθες εσύ ότι είσαι Έλληνας;

Όταν έπεσα αιχμάλωτος στα χέρια του ΡΚΚ, τον Σεπτέμβριο του 1994. Πήγα στο στρατό τον Απρίλιο. Παρουσιάστηκα στη Σπάρτη (της Πισιδίας) και μετατέθηκα στη Διοίκηση Στρατοχωροφυλακής του Μαρντίν. Μετά από 25 μέρες μας στείλανε στα όρη Γκαμπάρ. Ήταν μεγάλη ανάγκη, γι’ αυτό έστειλαν στρατιώτες με μόλις 25 ημέρες στη μονάδα. Όταν πήγαμε στην περιοχή Γκαμπάρ, τα περισσότερα χωριά είχαν εκκενωθεί. Τότε ήταν η περίοδος που ο στρατός εισέβαλλε στα χωριά και τα έκαιγε. Τότε το κράτος ασκούσε πίεση στους χωρικούς, για να αποδείξει και να επιβάλει τη δύναμή του. Όταν πήγα στην περιοχή, έγινα μάρτυρας τέτοιων καταστάσεων. Μετά από 45 μέρες έγινε μια μάχη στην περιοχή Κέλα Μεχμέτ. Υπήρχαν τριάντα νεκροί στρατιώτες. Ζήτησαν ενίσχυση και έστειλαν τη μονάδα μας, που ήταν πολύ φημισμένη, αφού ζούσαμε συνεχώς στα βουνά, όπως οι αντάρτες.

Πήγαμε στην περιοχή Κέλα Μεχμέτ και κάναμε αναγνωρίσεις για δύο μέρες. Ήμουν στην ομάδα αναγνωρίσεως. Την τρίτη μέρα οι (Κούρδοι) πολιτοφύλακες μας είπαν «εντοπίσαμε αντάρτες». Τότε δεν εμπιστευόμασταν τους πολιτοφύλακες, γιατί κι αυτοί αναγκάζονταν να πάρουν όπλα και να βοηθήσουν το κράτος, αφού προηγουμένως τους καίγαμε τα σπαρτά και τους τρομοκρατούσαμε. Έτσι οι πολιτοφύλακες απέφευγαν και δεν ήθελαν να συμμετέχουν στις μάχες.

Εσύ τι στάση τηρούσες; Οι πολιτοφύλακες δεν ήθελαν να συμμετέχουν στη μάχη κι εσύ ήσουν στην εμπροσθοφυλακή, στην πρώτη γραμμή;

Η δική μου στάση καθοριζόταν από την ιδεολογία μου, η οποία ήταν η υπεράσπιση της τουρκικής σημαίας και του τουρκισμού. Γι’ αυτό πήγα εθελοντής στο στρατολογικό γραφείο και έγινα καταδρομέας. Όταν ήμουν νεοσύλλεκτος μας είπαν να δηλώσουμε να πάμε στην Κύπρο. Εγώ δεν δήλωσα και μου είπαν: «Μα τι κάνεις, εκεί θα περάσουμε καλά». Τότε εγώ είπα ότι θέλω να πάω στον πόλεμο εναντίον του ΡΚΚ. Ήμουν εχθρός των Κούρδων και υπέρ του έθνους και της πατρίδας. Την τρίτη μέρα κάναμε αναγνωρίσεις στην περιοχή Κέλα Μεχμέτ. Δεν βρήκαμε τίποτα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε. Στο δρομολόγιο της επιστροφής, μόλις άρχισε να βραδιάζει, δεχτήκαμε ξαφνικά πυρά από τρεις κατευθύνσεις. Δεν πυροβολούσαν για να μας σκοτώσουν. Αυτό κατάλαβα. Οι αντάρτες χρησιμοποιούσαν τα όπλα για αυτοάμυνα και όχι για να σκοτώνουν. Ήξεραν ότι τα φέρετρα με τους νεκρούς στρατιώτες τροφοδοτούσαν με επιχειρήματα το σύστημα που ήθελε τον πόλεμο. Κάποια στιγμή ένιωσα μια σφαίρα να καρφώνεται στο δεξί μου πόδι. Στην αρχή δεν με ενοχλούσε, όμως κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορώ να περπατήσω. Πέσαμε σε ενέδρα και προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε. Σε κάποιο σημείο γλίστρησα και έπεσα σε μια χαράδρα. Με προστάτεψε το σακίδιό μου.

Όταν συνήλθα, δεν είδα κανέναν δίπλα μου. Το όπλο μου, ένα G3, ήταν δίπλα μου, αλλά δεν δούλευε. Έλεγξα τις χειροβομβίδες μου, εκείνες ήταν εντάξει. Τραβήχτηκα σε μια γωνιά και διαπίστωσα μέσα στο σκοτάδι ότι το δεξί μου πόδι είχε κομματιαστεί. Έβγαλα τη φανέλα μου και έδεσα όπως μπορούσα το πόδι μου. Ξεκουράστηκα και περίμενα τους στρατιώτες. Κάποια στιγμή, επειδή υπήρχε περίπτωση να αιχμαλωτιστώ, έσπασα το όπλο μου στα βράχια, για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Ετοίμασα τις χειροβομβίδες, αν έρχονταν οι αντάρτες θα τις απελευθέρωνα και θα έπαιρνα όσους μπορούσα μαζί μου στον άλλο κόσμο. Εμείς όταν πιάναμε αιχμαλώτους αντάρτες, αν δεν μας έδιναν χρήσιμες πληροφορίες, τους σκοτώναμε αμέσως. Είδα με τα μάτια μου στρατιώτες να σκοτώνουν αιχμαλώτους και να κομματιάζουν τα πτώματά τους. Κάποια στιγμή, όταν είδα μια τέτοια σκηνή, πήγα και έκανα εμετό. Τότε ήλθε ο λοχίας και μου είπε: «Εσύ είσαι άντρας, είσαι Τούρκος! Γιατί φοβάσαι, γιατί κάνεις εμετό;». Έκαναν βασανιστήρια ακόμα και στα πτώματα, για να μας κάνουν να χάσουμε κάθε αίσθηση και να σκεφτόμαστε μόνο τον πόλεμο. Με άλλα λόγια, όταν έπεφτε στα χέρια τους ένας αντάρτης, αν δεν γινόταν προδότης, τον σκότωναν στη στιγμή.

Έγινα μάρτυρας πυρπόλησης ενός χωριού στο Γκαμπάρ. Το ότι μας έδιναν ψωμί δεν ήταν αρκετό. Υπήρχαν ορισμένοι που δεν δέχονταν να γίνουν πολιτοφύλακες και παρέμεναν στο χωριό. Αυτά τα χωριά ήταν πάντα στόχος για το στρατό. Ο στόχος ήταν τα χωριά αυτά να εκκενωθούν.

Κάποια μέρα πήγαμε σε ένα τέτοιο χωριό με τη δική μου περίπολο και ζητήσαμε τρόφιμα. Ένα άτομο προχωρημένης ηλικίας μάς έδωσε μέλι, αμύγδαλα και μάλλινες κάλτσες, χωρίς να δεχτεί να πάρει λεφτά.

Εκείνο το βράδυ έγινε σύσκεψη στη μονάδα μας. Το θέμα ήταν εκείνο το χωριό. Παρά τις συστάσεις και τις πιέσεις, οι άνθρωποι δεν εγκατέλειπαν το χωριό. Την άλλη μέρα πήγαμε στο χωριό και το κάψαμε. Οι άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια τους και μας παρακαλούσαν: «Γιατί, τι σας κάναμε;». Κανείς δεν τους άκουγε. Εγώ έψαξα εκείνο τον γέρο που μας έδωσε τα τρόφιμα και τις κάλτσες, με σκοπό να τον προστατέψω. Δεν τον είδα. Είδα όμως το σπίτι του να καίγεται. Το χωριό όλο κάηκε και οι άνθρωποι αναγκαστικά το εγκατέλειψαν.

Εγώ μεγάλωσα στην Παύρα της Αμισού. Εκεί εμείς θαυμάζαμε τους μεγάλους που χτυπούσαν και σκότωναν αριστερούς. Ήταν οι ήρωές μας. Ο Γιασάρ ήταν ο ήρωάς μας. Συγκρουόταν ακόμα και με την αστυνομία. Όταν ήμουν μικρός, βρέθηκα σε μια τέτοια συμπλοκή των Γκρίζων Λύκων με την αστυνομία. Ο Γιασάρ με έπιασε και με απομάκρυνε. Ήταν ο ήρωάς μου. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Από τη μια σκότωναν αριστερούς και από την άλλη συγκρούονταν με την αστυνομία. Έτσι τους ακολουθούσα παντού, στο σχολείο, το τζαμί. Στα τζαμιά πάντα έβριζαν τους Κούρδους κι εμείς υπερηφανευόμασταν γι’ αυτό.

Τελικά τι έγινε εκεί που ήσουν τραυματισμένος;

Ξεκουράστηκα λίγο και μετά προσπάθησα να βγω σε ένα μέρος για να με βρουν οι συνάδελφοί μου. Δεν μπορούσα να ανεβώ στη χαράδρα και σύρθηκα στο ρέμα. Εκεί στο ρέμα υπήρχε ένα σπίτι. Οι ένοικοί του το είχαν εγκαταλείψει, όπως είχαν εγκαταλείψει και το χωριό. Εκεί ξεκουράστηκα. Μετά έφυγα και βρήκα μια σπηλιά. Εκεί πέρασε η δεύτερη βραδιά. Έχανα αίμα, και κάποια στιγμή έχασα τις αισθήσεις μου. Κάποια γυναίκα από τους αντάρτες με βρήκε λιπόθυμο ενώ μάζευε ξύλα για το φαγητό. Φώναξε τους αντάρτες. Εγώ προσπάθησα να πάρω στα χέρια μου τις χειροβομβίδες, όμως δεν είχα δύναμη. Ήλθαν οι αντάρτες και μου τις πήραν.

Εκείνοι που με έπιασαν αιχμάλωτο ήταν τρεις ομάδες ανταρτών, περί τα 60 άτομα. Ήμασταν κοντά στα σύνορα με το Ιράκ. Με μετέφεραν κάπου και μου πρότειναν να θεραπεύσουν το τραύμα μου. Δεν το δέχτηκα. Μου πρόσφεραν και φαγητό και δεν το δέχτηκα. Ήρθε ο γιατρός της μονάδας των ανταρτών. Και πάλι δεν δέχτηκα θεραπεία και επίδεση του τραύματός μου. Αυτά, μέχρι να καταλάβω τι πραγματικά γίνεται και ποιους πραγματικά εξυπηρετεί ο πόλεμος.

O Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί, από το χωριό Ασάρ της Παύρας της Αμισού, που έμαθε τα τελευταία χρόνια ότι προέρχεται από ελληνική οικογένεια του Πόντου, αναζητά συγγενείς στην Ελλάδα.

Μεταξύ των ετών 1910-1915, τα χρόνια που αρχίζουν τα γεγονότα της Γενοκτονίας, ο Κωνσταντίνος και η Παρασκευή, από το συνοικισμό Γιαϊλά, του χωριού Ασάρ, της Παύρας, δίνουν το παιδί τους, που ήταν σε ηλικία τεσσάρων χρονών, σε μια οικογένεια Τούρκων. Το παιδί εγγράφεται με το όνομα Μεχμέτ (δεν θυμόταν το όνομα με το οποίο το είχαν βαπτίσει) στα δημοτολόγια της συνοικίας Büyükcami της Παύρας.

Ο Μεχμέτ μεγάλωσε, παντρεύτηκε και το 1940 γέννησε τον Γιαβούζ, που φέρει πλέον το επώνυμο Γιαϊλαλί, από το χωριό καταγωγής του πατέρα του, τον Γιαϊλά του Ασάρ.

Τώρα, ο δισέγγονος τού Κωνσταντίνου και της Παρασκευής, που ζει στην Τουρκία και πήρε το όνομα Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί έχοντας μάθει ότι είναι ελληνικής καταγωγής, ψάχνει να βρει τους συγγενείς του στην Ελλάδα.

Στις τουρκικές φυλακές ο συμπατριώτης μας YANNİS VASİLİS YAYLALI

Στις τουρκικές φυλακές ο συμπατριώτης μας YANNİS VASİLİS YAYLALI

Θ.Μαλκίδης 

Στις τουρκικές φυλακές ο συμπατριώτης μας YANNİS VASİLİS YAYLALI

Την ημέρα των Χριστουγέννων επέλεξε το πιο φασιστικό κράτος του πλανήτη, η Τουρκία, για να συλλάβει και να φυλακίσει, για ακόμη μία φορά, το συμπατριώτη μας  Βασίλη Γιάννη Γιαυλαλί- YANNİS VASİLİS YAYLALI .


Η  σύλληψη του Βασίλη η οποία έγινε   μαζί με στελέχη του HDP, δημοσιογράφους, συγγραφείς και ακτιβιστές,  κατόπιν εντολής του Γενικού Εισαγγελέα του Σιρνάκ στο Κουρδιστάν, αποτελεί πρόκληση για κάθε δημοκράτη και ελεύθερο άνθρωπο. Μάλιστα συνέβη μετά την ανάρτησή του για ακόμη μία  σφαγή στο Κουρδιστάν και την αναφορά του στον αγώνα του για  δικαιοσύνη στην Τουρκία. 

Για εμάς η υπεράσπιση του Βασίλη ενισχύεται και  λόγω της παρουσίας μας στο συνέδριο στην Άγκυρα για τη Γενοκτονία που έγινε τον περασμένο Απρίλιο, όπου ο Βασίλης είχε ιδιαίτερη  συμμετοχή. 

Όπως έχει μεγάλη συμμετοχή και δραστηριότητα στον αγώνα των  Ρωμιών, τους Κούρδων  και όλων των λαών για απελευθέρωση από το τυραννικό και φασιστικό τουρκικό καθεστώς.  Ένας άνθρωπος που έμαθε για τη Ρωμαίικη -Ελληνική- Ποντιακή καταγωγή του, όταν συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Κούρδους μαχητές......

Το τουρκικό κράτος  καθημερινά βασανίζει και δολοφονεί αθώους πολίτες για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, την ώρα που πραγματοποιεί προπαγάνδα για το νέο δημοκρατικό της πρόσωπο, προκειμένου να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτονόητη υποχρέωσή μας η συνεχής καταδίκη και καταγγελία των εγκληματικών μεθόδων και πρακτικών του τουρκικού κράτους- φυλακή. 

Ο  Βασίλης είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της αφύπνισης των λαών που ζουν στην Τουρκία, ένας σημαντικός αγωνιστής των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου στην Τουρκία και αποτελεί φωνή ανάδειξης των εγκλημάτων που σημειώθηκαν εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Κούρδων και των άλλων λαών. 

Καλούμαστε όλοι να πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν για να απελευθερωθεί ο Βασίλης και όλοι  οι συναγωνιστές μας για την ελευθερία. 

Καλούμε τα μέλη του Ελληνικού κοινοβουλίου, τους Ευρωβουλευτές,  τα κόμματα, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους Δικηγορικούς Συλλόγους,  τους συνδικαλιστικούς φορείς δημοσιογράφων, μέσων ενημέρωσης, εκδοτών και φορείς εργαζόμενων, καθώς και σε κάθε δημοκράτη αντιφασίστα  πολίτη, να απαιτήσει το αυτονόητο. Την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. 


Είναι καθήκον μας για έναν άνθρωπο που  αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Ασσυρίων και των Αρμενίων. Ένας αγώνας που έχει  συνέπεια,  για να συνεχίσει να είναι μαζί μας στον κοινό μας αγώνα μέχρι την τελική νίκη.

Roboskî Katliamı’nın yıldönümü anmasına birkaç gün kala, Roboskî için Adalet Yeryüzü için Barış Derneği (Roboski-Der) Başkanı Veli Encü gözaltına alındı.

Şırnak’ın Uludere ilçesine bağlı Roboskî köyünde bu sabah jandarmanın yaptığı ev baskınları ve aramanın ardından gözaltına alınan Veli Encü, Taybet Encü, Barış Aktivistleri Yannıs Vasilis Yaylalı, Meral Geylani önce Gülyazı Alay Komutanlığı’na sonra da Uludere Jandarma Komutanlığı’na götürüldü.

DİHABER’e konuşan Roboskîliler, 28 Aralık’ta katliam anması yapacaklarını hatırlattı.

28 Aralık 2011'de, Şırnak'ın Uludere ilçesindeki Ortasu/ Roboskî ve Gülyazı/Bujeh köylerinden 28'i aynı aileden 34 kişi savaş uçaklarının bombardımanıyla öldürüldü. Katliamla ilgili takipsizlik kararı ve itirazların sonuçsuz kalmasının ardından olay son olarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne taşınmıştı.

Katliamda 11 yakınını kaybeden, Halkların Demokratik Partisi (HDP) Şırnak Milletvekili Ferhat Encü de 4 Kasım’da tutuklanmıştı. HDP’den 12 milletvekili halen tutuklu.

Ne olmuştu, yargıda durum neydi?

28 Aralık 2011'de, Şırnak'ın Uludere ilçesindeki Ortasu/Roboski ve Gülyazı/Bujeh köylerinden 28'i aynı aileden 34 kişi savaş uçaklarının bombardımanıyla öldürüldü. 11 Haziran 2013’te Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı, “taksirle ölme sebebiyet vermekten dolayı” Roboski katliamıyla ilgili soruşturma dosyası hakkında görevsizlik kararı verip dosyayı Genelkurmay Askeri Savcılığı’na gönderdi. Genelkurmay Askeri Savcılığı, 7 Ocak 2014’te takipsizlik kararı verdi. Mağdurların ailelerinin avukatlarının karara itirazı reddedildi. Dosya bunun üzerine Anayasa Mahkemesine taşındı. Dilekçe ve eklerinin idari yönden Anayasa Mahkemesinde yapılan ön incelemede, başvuruda eksiklikler tespit edildi, tamamlanması istendi. Ancak başvuru, “eksikliğin süresinde giderilmemesi” nedeniyle, 24 Şubat 2015 tarihli kararla reddedildi. Mahkeme üyesi Osman Paksüt ise karara şerh düştü: “Başvurunun reddine ilişkin karara, sürenin geçirilmiş olmasının ve mazeretin kabulünün aşırı bir şekilcilikle incelenip incelenmediği noktasından tereddüt duyduğumdan katılmamaktayım.”

(AS)

Το ζήτημα της Γενοκτονίας στη Γερουσία του Καναδά

Το ζήτημα της Γενοκτονίας στη Γερουσία του Καναδά

Θ. Μαλκίδης 

Στην Καναδική  Γερουσία το ζήτημα της Γενοκτονίας 

Χαίρομαι ιδιαιτέρως  για την εισαγωγή του ζητήματος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από τη Γερουσία του Καναδά. Είναι μία προσπάθεια δική μας, που έχει ονοματεπώνυμο, διαρκή προσπάθεια, σοβαρότητα, ανιδιοτέλεια,   εντιμότητα και πίστη στην τελική νίκη. Είναι ένας αγώνας με πρωταγωνιστές.   Από τους συμπατριώτες μας Γερουσιαστές  Pana Merchan και  Leo Housakos,   το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο, μία χούφτα Ελλήνων Ποντίων του Καναδά  και  όλους εμάς που παρ' όλες τις δυσκολίες, από το εσωτερικό και το εξωτερικό μέτωπο, πιστεύουμε στην αλήθεια, στο δίκαιο, στην αναγνώριση.

Πριν λίγες μέρες μιλώντας στις εκδηλώσεις που οργανώθηκαν στο Τορόντο του Καναδά και προετοιμάζοντας την εισαγωγή του ζητήματος στη Γερουσία, ανέφερα ότι   δεν υπάρχει αμφιβολία τα μέτρα που έχουν ληφθεί κατά των Ελλήνων που ζούσαν   στην Οθωμανική Αυτοκρατορία  αποτελεί γενοκτονία, όπως ορίζεται από τη σχετική σύμβαση  του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας. 

Η θεσμική κίνηση των Γερουσιαστών μας, η   πράξη αναγνώρισης της Γενοκτονίας  από την κυβέρνηση του Καναδά, η οποία καλείται να ορίσει 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης, έχει ήδη συγκεντρώσει τη στήριξη πολλών μελών  της Γερουσίας, στοχεύοντας στη ψήφιση της σχετικής πρότασης το νέο έτος.

Η πρόταση, η οποία έρχεται με μέσα τις αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας  από την πρωτεύουσα Οττάβα και την πόλη του Τορόντο,   καλεί την κυβέρνηση του Καναδά, 

(Α) να αναγνωρίσει τη γενοκτονία  και να καταδικαστεί  κάθε προσπάθεια να αρνηθεί ή να νοθευτεί  η ιστορική αλήθεια ως κάτι λιγότερο από γενοκτονία που συνιστά  έγκλημα  κατά της ανθρωπότητας και
(Β) να ορίσει την 19η Μαΐου  σε όλο τον Καναδά ως ημέρα μνήμης για τους  Έλληνες  που σκοτώθηκαν ή εκδιώχθηκαν.

Στην αρχή, λέει ο Γκάντι, ο τύραννος, ο δολοφόνος μοιάζει ανίκητος, στο τέλος όμως νικά η αλήθεια. Έτσι και στον αγώνα αναγνώρισης και στον Καναδά παρότι  ο δολοφόνος και ο αρνητής δείχνουν αήττητοι, στο τέλος θα νικήσει το δίκαιο, η ιστορία, η αλήθεια.



  

Εάν χάσουμε την Κύπρο πειράζει;

Εάν χάσουμε την Κύπρο πειράζει;

Θ. Μαλκίδης 

Εάν χάσουμε την  Κύπρο πειράζει; 

Ο Ιωάννης Πασαλίδης, εκ Σάντας του Πόντου, πρόεδρος της ΕΔΑ μιλώντας στη  Βουλή των Ελλήνων το 1956, αναφερόμενος στους προπαγανδιστές της τότε λύσης  που έφερε   την Τουρκοποίηση της Κύπρου είπε πως « οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν, ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους».

Τώρα και αφού έχει συντελεστεί η μνημονιακή υποδούλωση του λαού μας και με την προφανή βιασύνη να κλείσει το Κυπριακό και συντελεστεί  με την προτεινόμενη «λύση»  η ολοκληρωτική τουρκική κατοχή, τίθεται το ερώτημα, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του νυν Υφυπουργού Παιδείας:  «Εάν χάσουμε την  Κύπρο πειράζει;» 

Tο σχέδιο που προτείνεται οδηγεί στην ουσιαστική κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη συνέχεια  στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου, μέσω της παραμονής των Τουρκικών φασιστικών στρατευμάτων κατοχής, του καθεστώτος των εγγυήσεων και κυρίως μέσω του νέου κράτους, το οποίο θα βρίσκεται υπό Τουρκικό έλεγχο. 
 Το υπουργικό συμβούλιο για να λάβει απόφαση θα πρέπει να συμφωνεί έστω ένας Τουρκοκύπριος υπουργός, δηλαδή η Τουρκία, ενώ σε περίπτωση διαφωνίας, το ζήτημα θα παραπέμπεται σε μια τετραμελή επιτροπή, στην οποία θα συμμετέχουν οι δύο πρόεδροι 
– Έλληνας και Τούρκος- και δύο υπουργοί. Έτσι η  τουρκοκυπριακή κοινότητα του 20% εξισώνεται  με την ελληνοκυπριακή του 80%, ενώ σε περίπτωση ισοψηφίας θα ακολουθεί κλήρωση (!) με την  απόφαση να βγαίνει 2 προς 1. Δηλαδή για να υπάρξει κυβερνητική απόφαση  η μειοψηφία θα έχει ήδη επιβάλει την θέση της στην πλειοψηφία!

Η δε υποχώρηση  σε όλα τα ζωτικής σημασίας ζητήματα (προσφυγικό, επιστροφή, έποικοι, κατοχικός στρατός, κλπ) και κυρίως το γεγονός ότι θα γίνει  πενταμερή σύσκεψη, στην οποία θα συμμετέχουν οι εγγυήτριες δυνάμεις και οι δύο κοινότητες, σημαίνει την εκ των προτέρων κατάλυση της  Κυπριακής Δημοκρατίας. Η οποία καταργείται πριν γίνει γνωστό το σχέδιο λύσης και πριν αποφανθεί ο Ελληνισμός για το αν δέχεται την συμφωνία αυτή!

Βρισκόμαστε μπροστά σε  άμεσο κίνδυνο  εξαφάνισης του Ελληνισμού, ξεκινώντας από την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας στην Ελλάδα με όργανα τα μνημόνια και τους χρήσιμους πρόθυμους «εκ δεξιών και αριστερών» και καταλήγοντας στην παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία. 

Μπροστά στον  Τουρκικό  φασισμό και στην εξαφάνιση του Ελληνισμού, η αντίσταση  είναι αυτονόητη. Ή μήπως δεν πειράζει που θα χάσουμε την Κύπρο;   

Καλάβρυτα:όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται,επαναλαμβάνεται

Καλάβρυτα:όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται,επαναλαμβάνεται

Θ. Μαλκίδης

Καλάβρυτα:όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται, επαναλαμβάνεται 

1. Τα Καλάβρυτα

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υλοποιήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1943  όταν η  «Βέρμαχτ» σκότωσε σχεδόν όλους τους άνδρες κατοίκους των Καλαβρύτων.
 Η  «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»), έγινε πράξη από τις μονάδες της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, που έδρευε στην Πελοπόννησο με επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ (1898-1954).
Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε στις  4 Δεκεμβρίου, όταν οι δυνάμεις των Ναζί άρχισαν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων από την Πάτρα, το Αίγιο, τον Πύργο και την Τρίπολη, καίγοντας χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα), δολοφονώντας  πολίτες και μοναχούς.
Στις 9 Δεκεμβρίου  έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη και παρότι τους διαβεβαίωσαν ότι δεν πάθει κανείς τίποτα, τέσσερις μέρες αργότερα συγκέντρωσαν όλο τον  πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και στη συνέχεια τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο, ενώ οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών στην  τοποθεσία  «Ράχη του Καπή». Εκεί οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους  800 ανθρώπους, ενώ μόνο 13  διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους.

Όσον αφορά την τύχη των γυναικόπαιδων, αυτά σώθηκαν χάρη στον ανθρωπισμό ενός Αυστριακού στρατιώτη, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους. Αυτός άφησε ελεύθερη την είσοδο του σχολείου και διευκόλυνε την απομάκρυνσή τους. Την πράξη του αυτή τη πλήρωσε με τη ζωή του, αφού καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί σκότωσαν 1.101 άτομα, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πάνω από 1.000 σπίτια, κατάσχεσαν 2.000 αιγοπρόβατα και απέσπασαν 260.000.000 δραχμές, ενώ το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση όλων σχεδόν των σπιτιών των Καλαβρύτων. 

2. Ο Δάσκαλος και ο Μαθητής και η επανάληψη των εγκλημάτων

Είναι προφανές ότι η παραπάνω τραγωδία είχε υλοποιηθεί λίγο καιρό πριν στη Σμύρνη και όπου αλλού υπήρχε Ελληνισμός στη Μικρά Ασία, στη Θράκη, στον Πόντο. Και επαναλήφθηκε βεβαίως εκτός από τα Καλάβρυτα, στη Βιάννου, στο Χορτιάτη, στους Πύργους, στο Μεσόβουνο, στα Κερδύλλια, στο Δίστομο και σε εκατοντάδες άλλους τόπους της Ελλάδας. 

Ο ιστορικός Νίκος Ψυρρούκης, στο έργο του «Μικρασιατική Καταστροφή» έγραφε ότι «η προσεκτικότερη μελέτη του Κεμαλισμού μας πείθει ότι πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική θεωρία. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντιδραστικές δοξασίες είναι νομοτελειακή εξέλιξη του κεμαλισμού….» .

Επίσης ο Γερμανός Στέφαν Ίχριγκ, στο βιβλίο του «Ο Ατατούρκ, στη φαντασία των Ναζί», υποστηρίζει πως «ο Κεμάλ υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Χίτλερ, τονίζοντας ότι ο Χίτλερ είχε μελετήσει τη δράση του Κεμάλ και είχε επηρεαστεί από τον τρόπο με τον οποίο είχε εξολοθρεύσει τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους».

Τον Σεπτέμβριο του 1922 ο «Λαϊκός Παρατηρητής», επίσημη εφημερίδα των Ναζί,  έγραφε ότι  «σε αυτές τις μέρες της ατίμωσης και της ατιμίας ένα όνομα αποδεικνύει τι μπορεί να πετύχει ένας αληθινός άνδρας. [...] Η νίκη του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θα μας δώσει νέα δύναμη και θα δυναμώσει την πίστη μας στο ανίκητο του πνεύματος του ηρωισμού» 

Η Τουρκία του Κεμάλ  προσφερόταν ως υπόδειγμα κράτους που είχε εκκαθαρίσει τον πληθυσμό της από τα "επικίνδυνα"  στοιχεία. Οι Έλληνες και οι  Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους, ενώ λίγο αργότερα ο Χίτλερ σχεδιάζοντας τη δική του «Τελική Λύση», έλεγε το «ποιος θυμάται σήμερα τους Αρμένιους»!

 Δάσκαλος και ο Μαθητής, ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για να καταδικαστούν  και να αποκαθηλωθούν  τα πιο ολοκληρωτικά  καθεστώτα και ιδεολογίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. 

Δυστυχώς όμως ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός συνεχίζουν να υπάρχουν σε μία γη, σε έναν τόπο, που γνώρισε και τις δύο αυτές φασιστικές ιδεολογίες και τις διαστροφές τους. Και όλα αυτά  γίνονται με την ανοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας και με τη «συνηγορία» ψευτοπολιτικών, ψευτοιστορικών, ψευτοδιανοούμενων, ψευτοκαλλιτεχνών, ψευτοαυτοδοικητικών, και ψευτοκαθηγητών, που ταυτίζονται συχνά – πυκνά με τον Κεμαλικό και Ναζιστικό  φασισμό, υπερασπίζοντας την άρνηση και υπονομεύοντας την αναγνώριση της Γενοκτονίας και των Ολοκαυτωμάτων. Πόντος, Ιωνία, Θράκη, Δίστομο, Καλάβρυτα, Χορτιάτης, Βιάννου, Κάνδανος, Πύργοι, Μεσόβουνο και εκατοντάδες άλλοι τόποι.   

Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για την καταδίκη, την αποκαθήλωση και την εξαφάνιση των πιο ολοκληρωτικών καθεστώτων και ιδεολογιών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, η Γη της Γενοκτονίας και των Μαρτυρικών πόλεων και χωριών. 

Επιπλέον  η πρόταση του Μιχ. Χαραλαμπίδη που αφορά τη σχέση και τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού και συνδέεται με την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, κατ΄ αντιστοιχία της διεθνούς ημέρας μνήμης του θυμάτων του Ναζισμού (27 Ιανουαρίου), αποτελεί μία ιδιαίτερη  συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη.

Πράξη καταδίκης του Φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας,  Νίκης των λαών που δολοφονήθηκαν, Νίκης της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.

Οι συναθλητές μας στην Τουρκία που αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας

Οι συναθλητές μας στην Τουρκία που αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας

Θ. Μαλκίδης 

Χαιρετισμός στην εκδήλωση παρουσίασης των πρακτικών του συνεδρίου για το Ποντιακό ζήτημα και τη Γενοκτονία. 

Άγκυρα 10 Δεκεμβρίου 2016

Αγαπητοί συναγωνιστές

Σας ευχαριστώ για ακόμη μία φορά για την πρόσκληση να μιλήσω στο συνέδριο που οργανώσατε τον περασμένο Απρίλιο, καθώς και για το χαιρετισμό που μου ζητήσατε να απευθύνω στη σημερινή σας εκδήλωση παρουσίασης των πρακτικών του,  ιστορικής σημασίας, συνεδρίου.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, αποτελεί μία από τις βάρβαρες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας, που δεν μπορεί να μείνει στο σκοτάδι. Έτσι με συγκινεί το γεγονός, πέραν   των άλλων συναισθημάτων που γεννιούνται από την προσπάθειά σας, ότι στην ιερή προσπάθεια αναγνώρισης, έχουμε μαζί μας και συναθλητές από την Τουρκία.   

Ο αγώνας μας, ο αγώνας σας, για την  ανάδειξη και την αναγνώριση του εγκλήματος της Γενοκτονίας των προγόνων μας, ένα ζήτημα που έρχεται από το παρελθόν και μας οδηγεί μέσα από την δικαίωση στο παρόν και το μέλλον, αποτελεί ένα ιστορικό αίτημα.
Είχα την ευκαιρία να συναντηθώ και να μιλήσω με τους περισσότερους από εσάς, όταν βρεθήκαμε στην Ελλάδα και  σε διάφορες χώρες του πλανήτη,  με την ευκαιρία των επιστημονικών συναντήσεων και  εκδηλώσεων μνήμης για την Γενοκτονία. Η πίστη για την δικαίωση της υπόθεσης της αναγνώρισης της γενοκτονίας, είναι πλέον των ανθρωπίνων στιγμών, είναι η κυριότερη διαπίστωση.
Η προσπάθειά μας, η προσπάθειά σας, είχε, έχει και θα έχει και συνέχεια με ακόμη μεγαλύτερες και σπουδαιότερες επιτυχίες.

Έχοντας επίγνωση από την προσωπική μου διαδρομή στην υπόθεση της ανάδειξης της Γενοκτονίας, ότι η προσπάθεια για την αναγνώριση της γενοκτονίας θα είναι επίπονη, μακροχρόνια και δύσκολη,  στο τέλος όμως είναι βέβαιο ότι θα είναι νικηφόρα. Γιατί έχουμε μαζί μας την αλήθεια και ανθρώπους, όπως εσείς, που δε φοβούνται να μιλήσουν και να πράξουν, ακόμη και στην Τουρκία, στο  πιο φασιστικό κράτος του πλανήτη.  
Σας συγχαίρω για την τόλμη και την ανδρεία σας, σας ευχαριστώ που είστε μαζί μας στον ιερό, μεγάλο και νικηφόρο αγώνα αναγνώρισης, ζωής και αλήθειας. 

Δημιουργική και παραγωγική μνήμη, διεθνοποίηση και αναγνώριση

Δημιουργική και παραγωγική μνήμη, διεθνοποίηση και αναγνώριση

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Δήμος Παρανεστίου Δράμας.

Δημιουργική και παραγωγική μνήμη, διεθνοποίηση και αναγνώριση

Θ. Μαλκίδης

1. Από τους υπονομευτές στους αρνητές

Την 9η Δεκεμβρίου του 2010, βρέθηκα μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην πρωτεύουσα της χώρας Ερεβάν για να μιλήσω στο Διεθνές Συνέδριο για τη Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. Η Δημοκρατία της Αρμενίας με όλους τους θεσμούς της πραγματοποιεί Συνέδρια και εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία. Η Ελλάδα όχι!

Εκεί στο Συνέδριο, στο εθνικό μνημείο της Γενοκτονίας- οι Αρμένιοι έχουν, οι Έλληνες όχι παρότι προβλέπεται στο νομοσχέδιο για την 19η Μαΐου- ζήτησα από την Αρμενία, όπως έχω το δικαίωμα ως Έλληνας πολίτης και το καθήκον ως απόγονος διασωθέντων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος, να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία. Γνώριζα τους λόγους βεβαίως για τη μη αναγνώριση, αλλά ήθελα να το επιβεβαιώσω από επίσημα Αρμενικά χείλη. Έτσι άκουσα ότι η Ελλάδα αντιδρούσε και πίεζε την Αρμενία να μην αναγνωρίσει τη Γενοκτονία! Ευτυχώς που αυτό το εμπόδιο παρακάμφθηκε και το Μάρτιο του 2015 ήρθε η αναγνώριση από το Αρμενικό Κοινοβούλιο, με πρωτοβουλία του Ε. Σαρμανάζοφ.

Η πράξη αυτή της Ελλάδας, ήταν συνέχεια της υπονόμευσης που χαρακτήρισε και χαρακτηρίζει το κράτος αυτό σε ό,τι έχει σχέση με τη Γενοκτονία. Το ένιωσα και αλλού, στη Στοκχόλμη το 2009, όταν οι “διπλωματικοί” της Ελλάδας “παρακολουθούσαν” την ημερίδα Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, στη Λευκωσία το 2010 στο Συνέδριο για τους Έλληνες, στην Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 2016 και στο Τορόντο το Νοέμβριο του 2016.

Η υπονόμευση δηλαδή της αναγνώρισης και της διεθνοποίησης της Γενοκτονίας ως καθημερινή πράξη και όχι ως εξαίρεση.

Από την πρόταση του Ελ. Βενιζέλου για Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ (!) και την παραχώρηση από τον Μεταξά μίας οικίας ως σπίτι του Κεμάλ, μέχρι την κατάθεση στεφάνου στον Κεμάλ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1959 και τις ενέργειες της χούντας για την εξαφάνιση της μνήμης. Από την κατάθεση στεφάνου στον Χίτλερ των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Θράκης από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή μέχρι την άρνηση του Φίλη.

Και δίπλα στους υπονομευτές είχαμε και έχουμε τα εξαπτέρυγα και τα παπαγαλάκια, που προσκολλημένα στα κατά καιρούς καθεστώτα ή σιωπούσαν ή φλυαρούσαν και συνεχίζουν να πράττουν το ίδιο, στα άρθρα που δημοσιεύουν με ή χωρίς όνομα.

2. Από τον Λέμκιν στη διεθνοποίηση και την αναγνώριση

O Λέμκιν το 1945 για να αναδείξει το ζήτημα της Γενοκτονίας που οδήγησε και στην υιοθέτηση από τον ΟΗΕ της σχετικής σύμβασης χρησιμοποίησε την όμορφη ελληνική λέξη Γένος, για να υποδηλώσει την ευρύτητα του εγκλήματος και ανέφερε τους μαζικούς διωγμούς Ελλήνων και Αρμενίων για να στοιχειοθετήσει τον νέο όρο. Το ίδιο έγινε στο πέρασμα των χρόνων από επιστήμονες, ερευνητές και πολιτικούς, που τεκμηρίωσαν το μεθοδευμένο σχέδιο Νεότουρκων και Κεμαλικών εναντίον των Ελλήνων και Αρμενίων (και Ασσυρίων) και ανέδειξαν το ζήτημα διεθνώς, αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία των λαών αυτών.Μία Γενοκτονία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην Κύπρο, στο Κουρδιστάν, στον Πόντο.

Στον αγώνα όμως, στον ιερό, στον σπουδαίο και τον μεγάλο, έχουμε μαζί μας τους τίμιους συναγωνιστές από το εσωτερικό και τους συναθλητές από το εξωτερικό, ακόμη και στην Τουρκία. Σ΄αυτούς θέλω να αφιερώσω την ομιλία μου απόψε εδώ στο Δήμο Παρανεστίου, ο οποίος αποδεικνύει πως μπορεί να λειτουργεί και σ΄αυτά τα ιερά ζητήματα ο Δήμος, δηλαδή ο Λαός. Με ευθύνη, σοβαρότητα, ειλικρίνεια, με σχεδιασμένο λόγο, έργο και πράξη.

Τα πρακτικά του Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα για το ζήτημα της Γενοκτονίας

Πέμπτη, 8 Δεκεμβρίου 2016

Τα πρακτικά του Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα για το ζήτημα της Γενοκτονίας

Θ. Μαλκίδης 

Τα πρακτικά του Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε  στην Άγκυρα για το ζήτημα της  Γενοκτονίας 

Το Συνέδριο για τη Γενοκτονία των προγόνων μας, η συζήτηση για την εκδίωξη των δικών μας ανθρώπων, η ημερίδα που έγινε από την  «Πρωτοβουλία για την Ελευθερία Σκέψης της Άγκυρας» (Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi) και την  εφημερίδα «Newroz» , στην πρωτεύουσα της Τουρκίας την Άγκυρα τον περασμένο  Απρίλιο, ήταν  ένα ιστορικό γεγονός. Αποτέλεσε  μία τεράστια  συμβολή  στο  μεγάλο και ειλικρινή διάλογο που έχουμε εδώ και χρόνια με   έντιμες, δημοκρατικές και αγωνιστικές προσωπικότητες στη γειτονική χώρα. 

Είναι αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας που έχει συνέπεια, ανιδιοτέλεια, σοβαρότητα, ειλικρίνεια, δεν διαπραγματεύεται ούτε αποσιωπά την αλήθεια, δεν καταναλώνει ούτε ευτελίζει το ζήτημα και συνεργάζεται μεταξύ των άλλων και με  δημοκράτες Τούρκους που γνωρίζουν την πραγματικότητα. 

Συνομιλήσαμε όλα αυτά τα χρόνια με ανθρώπους όπως ο Τανέρ Ακσάμ, ο Ραγκίπ Ζαράκολου, ο Σαίτ Τσετίνογλου, συνεργαστήκαμε σε διεθνή συνέδρια και συναντήσεις, από το Γερεβάν, την Καβάλα, την Κατερίνη και την Αθήνα, μέχρι το Σικάγο, την Νέα Υόρκη και τη Στοκχόλμη, έγραψαν για εμάς και γράψαμε μαζί και κάναμε άλλα τόσα για την υπόθεση της Γενοκτονίας. Μεταξύ των άλλων, η εισαγωγή στο βιβλίο μου για τη Γενοκτονία είναι του καθηγητή Τανέρ Ακσάμ, ενώ με τους Τσετίνογλου  και Ζαράκολου γράψαμε το βιβλίο για τη Γενοκτονία στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. 

Το Συνέδριο στην Άγκυρα ήρθε ως  αποτέλεσμα όλων των παραπάνω. Κάποτε έρχεται η ώρα και η ιστορική στιγμή που πρέπει να μιλήσεις για το έγκλημα  στον τόπο του εγκλήματος, να  αναφερθείς στο Ολοκαύτωμα των προγόνων σου στην πρωτεύουσα των πρωτεργατών υλοποίησής του,  έρχεται ο χρόνος για να αποδεχθούν οι αρνητές και προπαγανδιστές απόγονοι των Νεότουρκων και Κεμαλικών Ναζί τη Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων.  

Η ουσία είναι ότι σε συνδυασμό και με τις άλλες εξελίξεις στην Τουρκία, το συνέδριο και τα πρακτικά που παρουσιάζονται στην Άγκυρα το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου, αποτελούν έναν ιστορικό σταθμό στο ζήτημα αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Συνέπεια του αγώνα μας για την ανάδειξη του ιερού  θέματος του Ελληνικού Ολοκαυτώματος  τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε, συν Θεώ, σπουδαίες και μεγάλες νίκες!



Η παρουσίαση των πρακτικών του Συνεδρίου θα γίνει το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου στις 2 μμ στη διεύθυνση 
KONUR SOKAK 63 (SUDEM) στην Άγκυρα.

Οι εισηγητές και οι θεματικές του Συνεδρίου ήταν  οι εξής:

Αχμέτ Ντεμιρέλ: «Οι συζητήσεις για τον Πόντο στην Α΄ Εθνοσυνέλευση».

Αττίλα Τουιγκάν: «Από τη Μεταρρύθμιση στη Γενοκτονία».
Μπασκίν Οράν: «Η ριζική εκκαθάριση των Ρωμιών της Ανατολής – 1923: Η Ανταλλαγή των Πληθυσμών από το Α μέχρι το Ω και η ολοκλήρωση της το 1964».

Ισμαήλ Μπεσικτσί: «Η εξόντωση της Εγγύς Ανατολής και το Ποντιακό Ζήτημα» .

Μαχμούτ Κονούκ: «Δύο πρόσωπα της Γενοκτονίας: Σακαλί Νουρετίν Πασάς και Τοπάλ Οσμάν Αγάς».

Μερτ Καγιά: «Εγκαταλελειμμένο παιδί: Ο χαμένος γιος του Πόντου».

Στέργιος Θεοδωρίδης: «Μνήμη και Εξουσία».
Ταμέρ Τσιλινγκίρ: «353.000: Όχι απλά ένας αριθμός αλλά Άνθρωποι».

Θεοφάνης Μαλκίδης: «Γενοκτονία: Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».

Βλάσης Αγτζίδης: «Από τη Σαμψούντα στη Σρεμπρένιτσα».

Γιάννης Βασίλης Γιαιλαλί: «Ο αγώνας μου για τη φτώχεια από τον Πόντο στη Μαύρη Θάλασσα – Ο Αγώνας για την ύπαρξη από τη Μαύρη Θάλασσα στον Πόντο».

Η παγκόσμια ημέρα του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία και η Γενοκτονία των Ελλήνων

Η παγκόσμια ημέρα του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία και η Γενοκτονία των Ελλήνων

Η 9η Δεκεμβρίου ως παγκόσμια ημέρα του ΟΗΕ για τη  Γενοκτονία και η Γενοκτονία των Ελλήνων 

Ο Δήμος Παρανεστίου Δράμας σας προσκαλεί στην εκδήλωση με αφορμή την  παγκόσμια ημέρα  διακήρυξης της Σύμβασης του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του εγκλήματος της  Γενοκτονίας .

Η  εκδήλωση στην οποία θα μιλήσει ο Θεοφάνης Μαλκίδης,   θα γίνει την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016 και ώρα 6:00 μμ στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του οικισμού  Νικηφόρου  Δράμας.

Παρόντες και απόντες

Παρόντες και απόντες.....

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε το Ελληνοκαναδικό κογκρέσο και η Αδελφότητα Ποντίων Τορόντο "Παναγία Σουμελά" στην Παμμακεδονική Ένωση Οντάριο. 

Θ. Μαλκίδης 

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Παρόντες και απόντες......

Τούτες τις ημέρες συμπληρώνονται εννέα χρόνια από το ιστορικής σημασίας, όπως αποδείχτηκε, ψήφισμα που περάσαμε στη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων ( Αρμενίων και Ασσυρίων).  

Η  Thea Halo, ο Adam Jones και πολλοί άλλοι ήμασταν παρόντες το Δεκέμβριο του 2007 συνεχίζοντας τον κύκλο διεθνοποίησης και αναγνώρισης.  Και θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι στο ψήφισμα αυτό και στην τεκμηρίωσή του στηρίχτηκε η αναγνώριση από τη Βουλή της Σουηδίας και της Αρμενίας καθώς και  από τα Ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Νότιας Αυστραλίας. Και βεβαίως θα στηριχτούν και άλλες αναγνωρίσεις που προς απογοήτευση του Τουρκικού φασισμού και της Ελλαδικής υπονόμευσης και άρνησης, θα έρθουν σύντομα.

Πέρα από τη γνωστή στάση της Τουρκίας, του πλέον φασιστικού κράτους στον πλανήτη, δυστυχώς η Ελλάδα  απουσίαζε από τον αγώνα αυτό και συνεχίζει να απουσιάζει, ενώ  παράλληλα τον υπονομεύει, χρησιμοποιώντας  θλιβερά υποκείμενα που παριστάνουν τους ιστορικούς, τους καθηγητές, τους πολιτικούς, απόντες ως συνήθως από τα μεγάλα και τα σπουδαία.Ο ρόλος τους πάντα στο σκοτάδι για να κατηγορούν, να συκοφαντούν, να δυσφημούν, να λασπολογούν.   

Η επέτειος του ψηφίσματος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από την Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, συμπίπτει με τη χρησιμοποίηση της απόφασης αυτής στην αναγνώριση της Γενοκτονίας από το Δήμο της Οττάβα και του Τορόντο του Καναδά. Είναι μία μεγάλη επιτυχία που πέτυχαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες του Καναδά, οι οποίοι είναι και αυτοί παρόντες στο ιερό αυτό αγώνα.

Η ιστορία, όπως γνωρίζουμε, γράφτηκε και γράφεται από τους παρόντες. Και παρότι οι απόντες  προσπάθησαν και προσπαθούν να τον υπονομεύσουν και όταν δεν το κατορθώνουν προσπαθούν να τον οικειοποιηθούν, η αλήθεια δεν μπορεί να αλλοιωθεί.

Ο αγώνας συνεχίζεται με τους παρόντες, για τους απόντες  έρχεται  η Νέμεσις!