Για το ιερό ζήτημα της Γενοκτονίας
Απόσπασμα από την ομιλία στην
εκδήλωση που έγινε στα πλαίσια του συνεδρίου του Ελληνοκαναδικού
Κογκρέσου, από το Ελληνικό Καναδικό Κογκρέσο και την Ποντιακή
Αδελφότητα Τορόντο "Παναγία Σουμελά".
Τορόντο Νοέμβριος 2016.
Μιλώντας, γράφοντας και πράττοντας για το ιερό ζήτημα της Γενοκτονίας
Θ. Μαλκίδης
Κατ΄
αρχήν η αναγνώριση της Γενοκτονίας από την πρωτεύουσα του Καναδά την
Οτάβα και την πόλη του Τορόντο, είναι μία τεράστια επιτυχία, η οποία
οφείλεται σε όλους σας και ειδικότερα σ΄αυτούς που αγωνίζονται για το
δίκαιο αυτό ζήτημα.
Επιπλέον σε ότι με αφορά ο αγώνας
αναγνώρισης της Γενοκτονίας στον οποίο συμμετέχω ανιδιοτελώς εδώ πολλά
χρόνια, έχει μία σημαντική προσωπική στάση που είναι η πρόσφατη
κυκλοφορία του βιβλίου μου για τη Γενοκτονία στην αγγλική γλώσσα (έχει
προηγηθεί στην αρμενική, ρωσική, ισπανική, ιταλική, ρουμανική ).
Η στάση αυτή έρχεται να κλείσει έναν
κύκλο και να ανοίξει έναν νέο που αφορά το ιερό ζήτημα της μαζικής
δολοφονίας των προγόνων μας. Η πρώτη παρουσίασή του βιβλίου η οποία
γίνεται στο Τορόντο είναι συμβολική αλλά και ουσιαστική γιατί
χρειαζόμαστε εργαλεία για την αναγνώριση.
Η προσπάθεια για τη διεθνοποίηση της
Γενοκτονίας, όπως και σε κάθε προσπάθεια στη ζωή, είναι αποτελεσματική
όταν έχεις αναλυτικά, ιστορικά και πολιτικά εργαλεία, αντιστάσεις,
αυτογνωσία, όταν προασπίζεσαι την προσωπική και τη συλλογική διαδρομή.
Όταν ενεργείς με σεβασμό και όχι με Ύβρη.
Ο αγώνας αυτός που ξεκίνησε πριν μερικές
δεκαετίες είχε και έχει πολλά εμπόδια, που σε κάποιες στιγμές σε
απογοητεύουν, σε απελπίζουν, σε φέρνουν σε απόγνωση.
Ωστόσο πάντοτε νικά η αλήθεια και το
δίκαιο, πάντοτε γνωρίζεις ότι το εμπόδιο που βλέπεις μπροστά σου τώρα,
σε σύντομο χρονικό διάστημα δε θα υπάρχει.
ΗΠΑ, Σουηδία, Καναδάς, Αυστραλία,
Γερμανία, Αρμενία, Ελβετία, Ρωσία και σε όλον τον κόσμο η παρουσία μας
αυτά τα χρόνια ήταν πρότυπο και υπόδειγμα. Πρόταση πλούσιου λόγου,
έργου και πράξης.
Άκουσα και διάβασα τις συκοφαντίες και
τις κατηγορίες, τη δυσφήμηση και την ανώνυμη, πάντοτε, λασπολογία, που
είχαν τεράστιο κόστος. Όλα ήταν βεβαίως ψέμματα που κατέρρευσαν, δυναμώνοντας τον αγώνα μας.
Ο οποίος συνεχίζεται και είναι βέβαιο
ότι με τη βοήθεια του Θεού και την παρουσία των ψυχών των προγόνων μας
θα είναι νικηφόρος!
Υ.Γ. Γνωρίζω τα εμπόδια και τα έχω βρει
πολλές φορές μπροστά μου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό και
για τα οποία θα αναφερθώ σύντομα με ονόματα και διευθύνσεις. Ας κάνουν
λίγη υπομονή οι διώκτες και οι συκοφάντες, οι κατήγοροι και οι ψεύτες,
που τώρα σιωπούν ή κρύβονται....
Για την εξαφάνιση του Κεμαλισμού και του Ναζισμού από τη Γη της Γενοκτονίας και των Μαρτυρικών πόλεων
Θ. Μαλκίδης
Μέρος της ομιλίας στην Εύξεινο Λέσχη Νάουσας
Για την εξαφάνιση του Κεμαλισμού και του Ναζισμού
από τη Γη της Γενοκτονίας και των Μαρτυρικών πόλεων και χωριών
Ο Κεμαλισμός, αποτελεί το ανώτατο στάδιο του ρατσιστικού και φασιστικού κινήματος της Επιτροπής «Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων. Ο Κεμαλισμός ανέδειξε, μεταξύ των άλλων το φασισμό της εξόντωσης με τις εθνοκτόνες διαδικασίες που υλοποίησε εναντίων των Ελλήνων, των Αρμενίων και των άλλων λαών. Το τουρκικό δηλαδή κράτος που δημιουργήθηκε από τον φασίστα Μουσταφά Κεμάλ, έγινε στη βάση της εξαφάνισης κάθε ίχνους «ανεπιθύμητης» παρουσίας, στην κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό.
Την ίδια τακτική, φρασεολογία και πράξη χρησιμοποίησε και το είδωλο του Κεμαλισμού, ο Ναζισμός, ο οποίος δεν ήταν παρά η αντιγραφή και η εξέλιξη του Κεμαλικού μοντέλου.
Η ιστορική έρευνα και η τεκμηρίωση του ζητήματος της Γενοκτονίας, ανέδειξε τις ομοιότητες του Κεμαλισμού με τον Ναζισμό. Η πραγματικότητα είναι ότι οι Νεότουρκοι με αρχηγός του στρατού της Γενοκτονίας το Γερμανό Λίμαν φον Σάντερς και οι Κεμαλικοί αποτέλεσαν τους «δασκάλους» των Ναζί. Ο Χίτλερ ήταν θαυμαστής των δολοφόνων, ακολουθώντας τις πράξεις Γενοκτονίας τους, λέγοντας το χαρακτηριστικό «ποιος θυμάται τους Αρμένιους», όταν ξεκινούσε τις δικές του εγκληματικές πράξεις.
Η Ναζιστική εφημερίδα «Völkischer Beobachter», έγραφε σχετικά το 1921:«Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο ζωντανό έθνος. Το γερμανικό έθνος δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιγράψει τις τουρκικές μεθόδους μια μέρα».
Ο ιστορικός Νίκος Ψυρρούκης, στο έργο του «Μικρασιατική Καταστροφή» έγραφε ότι «η προσεκτικότερη μελέτη του Κεμαλισμού μας πείθει ότι πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική θεωρία. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντιδραστικές δοξασίες είναι νομοτελειακή εξέλιξη του Κεμαλισμού….» .
Επίσης ο Στέφαν Ίχριγκ, στο βιβλίο του «Ο Ατατούρκ, στη φαντασία των Ναζί», τονίζει πως «ο Κεμάλ υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Χίτλερ, τονίζοντας ότι ο Χίτλερ είχε μελετήσει τη δράση του Κεμάλ και είχε επηρεαστεί από τον τρόπο με τον οποίο είχε εξολοθρεύσει τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους».
Δυστυχώς όμως ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός συνεχίζουν να υπάρχουν σε μία γη, σε έναν τόπο, που γνώρισε και τις δύο αυτές φασιστικές ιδεολογίες και τις διαστροφές τους. Και όλα αυτά γίνονται με την ανοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας και με τη «συνηγορία» ψευτοπολιτικών, ψευτοιστορικών, ψευτοδιανοούμενων, ψευτοκαλλιτεχνών, ψευτοαυτοδοικητικών, και ψευτοκαθηγητών, που ταυτίζονται συχνά – πυκνά με τον Κεμαλικό και Ναζιστικό φασισμό, υπερασπίζοντας την άρνηση και υπονομεύοντας την αναγνώριση της Γενοκτονίας και των Ολοκαυτωμάτων. Πόντος, Ιωνία, Θράκη, Δίστομο, Καλάβρυτα, Χορτιάτης, Βιάννου, Κάνδανος, Πύργοι, Μεσόβουνο και εκατοντάδες άλλοι τόποι.
Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για την καταδίκη, την αποκαθήλωση και την εξαφάνιση των πιο ολοκληρωτικών καθεστώτων και ιδεολογιών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, η Γη της Γενοκτονίας και των Μαρτυρικών πόλεων και χωριών.
Επιπλέον η πρόταση του Μιχ. Χαραλαμπίδη που αφορά τη σχέση και τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού και συνδέεται με την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, κατ΄ αντιστοιχία της διεθνούς ημέρας μνήμης του θυμάτων του Ναζισμού (27 Ιανουαρίου), αποτελεί μία ιδιαίτερη συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη.
Πράξη καταδίκης του Φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, Νίκης των λαών που δολοφονήθηκαν, Νίκης της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.
