Η Θράκη στη Γενοκτονία
Η Θράκη στη Γενοκτονία
Η Γενοκτονία η οποία ξεκίνησε το 1908 με την άνοδο στην εξουσία των Νεότουρκων και με την καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών, συνεχίστηκε και από τους Κεμαλικούς μέχρι το 1923 αφαιρώντας τη ζωή από 1.000.000 και πλέον, Έλληνες, Ελληνίδες και παιδιά.
Στη Θράκη 250.000-300.000 , στην κεντρική Μικρά Ασία 300.000 με 350.000 στον Πόντο 350.000 ενώ θύματα υπήρξαν και στην Καππαδοκία.
Στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών μνήμης για τη Γενοκτονία στη Θράκη που κορυφώθηκε τον Απρίλιο του 1914, ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο της Θρακικής Εστίας Δράμας σε συνδιοργάνωση με την Ιερά Μητρόπολη Δράμας, το ίδρυμα Χαριλάου Κ.Κεραμέως, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ανατολικής Ρωμυλίας, την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας και το Δήμο Δράμας σας προσκαλούν στις διήμερες εκδηλώσεις μνήμης για την Γενοκτονία των Θρακών:
• Σάββατο 1η Απριλίου 2017 και ώρα 7:00 μμ στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχείου Δράμας με ομιλητή τον Θεοφάνη Μαλκίδη.
Συμμετέχουν:
Η παραδοσιακή χορωδία της Θρακικής Εστίας Σερρών
Διδασκαλία-Διεύθυνση: κα Βλαχοπούλου Στέλλα
Η παραδοσιακή χορωδία της Θρακικής Εστίας Δράμας
Διδασκαλία-Διεύθυνση: κος Καλαβρινός Γεώργιος
Η παραδοσιακή ορχήστρα της Θρακικής Εστίας Δράμας
Διδασκαλία-Διεύθυνση: κος Καλαβρινός Γεώργιος.
• Κυριακή 2 Απριλίου 2017 και ώρα 09:00πμ στον Ιερό Ναό των Δώδεκα Αποστόλων Δράμας.
Επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας χοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Δράμας κ.κ.Παύλου, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ.Βαρνάβα, Μαρώνειας και Κομοτηνής κ.κ.Παντελεήμων.
Ομιλία θα εκφωνήσει ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυροπόλεως κ.κ.Βαρνάβας.
Κατάθεση στεφάνου στο μνημείο της Γενοκτονίας στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού.
Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου
Ο Πρόεδρος
ΜΠΕΓΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ
Πόντος- Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών, Κεμάλ-Χίτλερ
Θ. Μαλκίδης
Από τον Πόντο στο Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών και από το μαχαίρι του Κεμάλ στο όπλο του Χίτλερ
Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου ο προσφυγικός Ελληνισμός και ειδικότερα ο Ποντιακός αφού πέρασε από το μαχαίρι του Κεμάλ, βίωσε και το όπλο του Χίτλερ.
Τραπεζούντα, Τρίπολη, Κερασούντα, Σαμψούντα, Μερζιφούντα, Αργυρούπολη και στη συνέχεια Πύργοι, Μεσόβουνο, Κερδύλλια, Χορτιάτης, Ελευθεροχώρι.
Οι πενήντα οικογένειες διασωθέντων από το χωριό Σαχνά Ντερέ του Ακ Νταγ Μαντέν από την πολιτική εξολόθρευσης του Μουσταφά Κεμάλ στον Πόντο, εγκαταστάθηκαν το 1924 στο Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών, το οποίο ονομάστηκε μετά από πρωτοβουλία των προσφύγων -κατοίκων του προς τιμήν του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Στις 23 Μαρτίου 1944 οι Γερμανοί Ναζί, συνοδευόμενοι από Τάταρους συνεργάτες τους (.....) εισέβαλαν στο Ελευθεροχώρι επιδόθηκαν σε πλιάτσικο, άρπαξαν, κατέστρεψαν, έκαψαν, εκτελώντας και καίγοντας ζωντανούς άνδρες, γυναίκες, παιδιά και δύο βρέφη. Συνολικά αφαίρεσαν τη ζωή σε 17 (σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες 19) ανθρώπους. Ανάμεσα στα θύματα Βενιζέλος Χαμαλίδης που βοσκούσε τα κατσίκια του, ακολούθησε ο Ιωσήφ Χατζηβασιλειάδης, τα κορίτσια Αναστασία Καλτσίδου και η Βαρβάρα Σεβαστιάδου.
Τη Χαρίκλεια Στοφορίδη που ήταν έγκυος, οι Ναζί με τη ξιφολόγχη της έσκισαν την κοιλιά, το μωρό πετάχτηκε έξω και το κάρφωσαν και αυτό, ενώ με το μαχαίρι αποτελείωσαν και τη μάνα.
Σε άλλο σπίτι οι Ναζί δολοφόνησαν τη μόλις 9 ημερών λεχώνα, Εύχαρι Καπακίδου μαζί με το βρέφος της και την πεθερά της, Δέσποινα Καπακίδου.
Η κόρη της Δέσποινα που είχε το ίδιο όνομα με τη μητέρα της τραυματίστηκε και προσποιούμενη ότι ήταν νεκρή, γλίτωσε. Τον γέροντα Κωνσταντίνο Χαμαλίδη, τον σήκωσαν από το κρεβάτι, όπου κειτόταν άρρωστος και αφού τον γύρισαν στα σπίτια για να δει τους σκοτωμένους, τον πήγαν ξανά στο σπίτι του, τον έβγαλαν στην αυλή του και τον αποκεφάλισαν με τσεκούρι πάνω στο κούτσουρο όπου έκοβαν τα ξύλα.
Του Κουσίδη τις δύο κόρες, την Αναστασία και τη Δέσποινα τις σκότωσαν μαζί. Η Παρθένα Αμανατιάδου ήταν η δεύτερη που επέζησε νομίζοντας την νεκρή μετά τον πυροβολισμό της, ενώ τον ηλικιωμένο Γεώργιο Καλτσίδη και αφού τον περιέφεραν σε όλα τα σπίτια του χωριού τον σκότωσαν την άλλη μέρα.
Όσοι σώθηκαν από τη διαστροφή, τη μανία και τη βαρβαρότητα των Ναζί εγκληματιών αφού έθαψαν τα θύματα σε ομαδικό τάφο, εγκατέλειψαν το χωριό
Η ανάδειξη των εγκλημάτων του Ναζισμού είναι αυτονόητο καθήκον, το οποίο πρέπει να συνδέεται ευλόγως για εμάς με τα εγκλήματα του προδρόμου του που είναι ο Κεμαλισμός.
Άλλωστε αυτά που έκαναν τα όργανα του μαθητή Χίτλερ στην Ελλάδα τα είχε υλοποιήσει ο δάσκαλος Κεμάλ.
Σε κάθε περίπτωση οφείλει κάθε Έλληνας και Ελληνίδα να αναδείξει το μαζικό έγκλημα του Κεμαλισμού, τη Γενοκτονία που επειδή δεν τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε από το Ναζισμό από το Ολοκαύτωμα.
Υ.Γ. Η ανταλλαγή κατηγοριών από την Τουρκία και τη Γερμανία περί Δικτάτορα και Ναζί, είναι γνωστή στους Έλληνες και τις Ελληνίδες ως Σκύλλα και Χάρυβδη, είναι γνωστό ότι το υπόβαθρο της υποκριτικής αυτής αντιπαράθεσης έχει πολύ αίμα.....
Το ζήτημα της Γενοκτονίας στη Γερουσία του Καναδά
Θ. Μαλκίδης
Το ζήτημα της Γενοκτονίας στη Γερουσία του Καναδά
Πριν λίγο καιρό όταν βρέθηκα στον Καναδά για να μιλήσω στο Συνέδριο του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου για το ζήτημα της Γενοκτονίας ήξερα τις δυσκολίες. Είχαν ήδη υπάρξει όταν τέθηκε το αίτημα της αναγνώρισης από τους Δήμους της Οττάβα και του Τορόντο. Με την εισαγωγή όμως του ψηφίσματος στη Γερουσία του Καναδά από τους συμπατριώτες μας Παναγιώτα Παπαγεωργίου-Μέρτσαντ και Λεωνίδα Χουσάκο, με το οποίο ζητούσαν την αναγνώριση της Γενοκτονίας και την υιοθέτηση της 19ης Μαίου ως ημέρα μνήμης για το κράτος του Καναδά υπήρξαν αντιδράσεις, τόσο από την Τουρκία, όσο και από την Ελλάδα (!).
Αναμενόμενες πλέον και συνηθισμένες οι αρνήσεις και οι υπονομεύσεις από το ένα μέτωπο που βρίσκεται στην Άγκυρα και το άλλο μέτωπο που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα. Θα αναφέρω, με στοιχεία και ονόματα τις πράξεις τους, στον κατάλληλο χρόνο..........
Είναι αυτονόητο ότι ο αγώνας, γιατί περί αυτού πρόκειται, για το ιερό ζήτημα αναγνώρισης της Γενοκτονίας και των συναφών πράξεων επανόρθωσης και αποκατάστασης συνεχίζεται. Και αναμένοντας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας από τους Γερουσιαστές του Καναδά, οι οποίοι πρέπει να επιτελέσουν το καθήκον τους χωρίς να υποχωρήσουν σε καμία πίεση ψεύδους από την Άγκυρα και υπονόμευσης, οφείλω να αναφέρω ξανά τις προτάσεις μου για το ζήτημα. Προτάσεις που θα πρέπει να υλοποιηθούν μέχρι το 2019, όταν θα τιμηθούν τα 100 χρόνια από την 19η Μαίου, της αποβίβασης του δασκάλου του Χίτλερ Κεμάλ και την έναρξη της τελευταίας και πιο σκληρής φάσης της Γενοκτονίας. Το 2019 όταν ο λαός μας, οι απόγονοι των διασωθέντων θα τιμούν τα θύματα και δυστυχώς το ελλαδικό κράτος θα ¨εορτάζει¨(!!!!!) τη Γενοκτονία, η πατρίδα μας θα πρέπει να έχει Εθνικό Μνημείο Γενοκτονίας, Μουσείο Γενοκτονίας και πολιτική -ιστορική- διπλωματική συγκρότηση θεσμικού υποκειμένου διεθνοποίησης και Αναγνώρισης της Γενοκτονίας.
Προτάσεις συμβολικές και ουσιαστικές, οι οποίες μαζί με άλλες, μπορούν να μας οδηγήσουν ψηλά .
Ζάλογγο-Νάουσα-Πάφρα-Σμύρνη-Δίστομο:Η παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας και η Γυναικοκτονία
Θ. Μαλκίδης
Η παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας και η μνήμη της δολοφονημένης Ελληνίδας: Ζάλογγο-Νάουσα-Πάφρα-Σμύρνη-Δίστομο
Σαν σήμερα το 1921 στην Πάφρα του
Πόντου γράφεται μία ακόμη σελίδα δολοφονίας των Ελληνίδων (και των
παιδιών τους) που έχει επαναληφθεί κατά καιρούς κατά τη διάρκεια της
ελληνικής ιστορικής πορείας αντίστασης και σωτηρίας.
Το ολοκαύτωμα των γυναικών της Πάφρας
στο κάστρο της γυναίκας (Κιζ Καλεσί) θυμίζει Ζάλογγο, Νάουσα, Σμύρνη,
Δίστομο. Είναι η επανάληψη της ίδιας σφαγής που έζησε η Πάφρα το 1680
και το 1917.
Ενώ ο χορός «Θανατί Λάγγεμαν» (Κιζλάρ
Χοπλαμασί) το «Πήδημα Κοριτσιών» («Κιζλάρ Καϊτεσί») είναι προς τιμήν των
γυναικών που προτίμησαν να πέσουν σε γκρεμό ύψους 150 μέτρων και
αναπαριστά την κίνηση της κοπέλας καθώς πηδούσε στο κενό.
Μέσα στη Γενοκτονία των Ελλήνων που
δολοφονήθηκαν από το φασιστικό σχέδιο των δασκάλων του Χίτλερ, Ενβέρ,
Ταλαάτ, Τζεμάλ, Κεμάλ πασά, Τοπάλ Οσμάν, υπήρξε και μία παράλληλη
δολοφονία, αυτή των γυναικών και των παιδιών που στοιχειοθετεί στην
ουσία και στο πνεύμα της Σύμβασης του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία, το μαζικό
έγκλημα ενάντια στον ελληνικό λαό.
Και αυτή η παράλληλη δολοφονία ήταν η Γυναικοκτονία και η Παιδοκτονία, η δολοφονία των Ελληνίδων και των παιδιών τους.
Τόσο από τους Νεότουρκους, όσο και από
του Κεμαλικούς, από την Πάφρα μέχρι τη Σάντα και από την Κερασούντα
μέχρι τη Σμύρνη, οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η μαζική
δολοφονία γυναικών και παιδιών, η μεταφορά τους στην τουρκική ομάδα, οι
μαζικοί βιασμοί ακόμη και εγκύων γυναικών και κοριτσιών και η δολοφονία
τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και εκατοντάδες παρόμοια
εγκλήματα. Είναι η συνέχεια των σφαγών στη Χίο και στη Σαμοθράκη, η
πράξη σωτηρίας στο Ζάλογγο και στην Νάουσα, είναι ο ενδιάμεσος σταθμός
πριν οι μαθητές Ναζί ακολουθήσουν το παράδειγμα των δασκάλων Κεμαλικών
στο Δίστομο και τους άλλους μαρτυρικούς τόπους.
Η προσπάθειά μας έχει ως στόχο την
ανάδειξη της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών, της Γυναικοκτονίας
και της Παιδοκτονίας, στόχος που αποτελεί ένα προφανές αίτημα για
αναρίθμητους λόγους. Όσα είναι τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από
τη Θράκη και την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, όσα
είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και τα κορίτσια,
οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε γκρεμούς
και ποτάμια, προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση.
Η σημερινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας
οφείλει να αφιερωθεί στα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα του σχεδίου
εξόντωσης από το Ζάλογγο μέχρι την Πάφρα και το Δίστομο που επειδή δεν
τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται. Μόνο η ανάδειξη και η
τιμωρία της Γυναικοκτονίας μπορεί να αποτρέψει παρόμοια εγκλήματα,
αποτελώντας ουσιαστική πράξη έναντι των θυμάτων του Ελληνικού
Ολοκαυτώματος και ειδικότερα των γυναικών και των παιδιών.
Είν’ αρκετό να πούμε όλοι από μια φορά στη ζωή μας ένα «όχι». .....
Θ. Μαλκίδης
Για τον Κώστα Μόντη και για το αναγκαίο «είν’ αρκετό να πούμε όλοι από μια φορά στη ζωή μας ένα «όχι». .....»
Ο Κώστας Μόντης ο οποίος γεννήθηκε στην κατεχόμενη Αμμόχωστο στις 18
Φεβρουαρίου 1914 και απεβίωσε στην ημικατεχόμενη Λευκωσία την 1η
Μαρτίου 2004, αποτέλεσε τη συνέχεια των μεγάλων ποιητών της Ελληνικής
Κύπρου όπως ο Βασίλης Μιχαηλίδης και εφάμιλλος των Ελλήνων ομολόγων του
της Ελλάδας και της Διασποράς της προπολεμικής και κυρίως της
μεταπολεμικής περιόδου.
Ο Κώστας Μόντης θεωρείται ένας
από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και συγγραφείς και παρότι
προτάθηκε για Νόμπελ το 1984 εντούτοις δεν τιμήθηκε με αυτό. Πολλά από
τα έργα του έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά,
Ολλανδικά, Σουηδικά, Ρωσικά και σε άλλες γλώσσες.
Ως όφειλε και οφείλει κάθε
διανοούμενος, συγγραφέας, ποιητής, που σέβεται τον εαυτό του και την
ιστορία της αντιστασιακής Ελληνικότητας, συνέβαλε στον Απελευθερωτικό -
Αντιαποικιοκρατικό- Ενωτικό Αγώνα του 1955-59 συμμετέχοντας ως
πολιτικός καθοδηγητής. Πολλά έργα του μιλούν για τον αγώνα αυτόν, όπως
το «Τραγούδι για το μεγάλο αδελφό μας» , που έγραψε για τον Γρηγόρη Αυξεντίου που σε δύο μέρες συμπληρώνονται εξήντα χρόνια από το ηρωικό του τέλος:
«Να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου
να καθαρίσουμε το δικό μας,
να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου
να μπολιάσουμε το δικό μας, να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου να βάψουμε το δικό μας να μη μπορέσει πια ποτέ να το ξεθωριάσει ο φόβος.
Να πάρουμε το τελευταίο σου βλέμμα
να μας κοιτάζει να μην ξεστρατίσουμε,
να πάρουμε την τελευταία σου εκπνοή
να ᾽χουμε οξυγόνο ν᾽ αναπνέουμε
χιλιάδες χρόνια, να πάρουμε τις τελευταίες σου λέξεις
να ᾽χουμε να τραγουδάμε ανεξάντλητα εμβατήρια για τη λευτεριά…»
Ο Κώστας Μόντης ο οποίος έγραψε επίσης και για τη φασιστική εισβολή της Τουρκίας το 1974- «είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας..... »- είναι
ένα πρότυπο πνευματικού ανθρώπου, διανοούμενου, συγγραφέα, ποιητή,
δασκάλου, που δε σιώπησε για θέσεις, προνόμια, χρήματα, δόξα και άλλα
εφήμερα.
Μίλησε, έγραψε, αγωνίστηκε και συνεχίζει
να μιλά και να αγωνίζεται με τα έργα του για την Ελληνικότητα.
Ιδιαιτέρως οι λέξεις του πως «είν’ αρκετό να πούμε όλοι από μια φορά στη ζωή μας ένα «όχι», είναι σήμερα το αίτημα για όλον τον Ελληνισμό...
Πενταδάχτυλέ μου: «Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας..... »
Ποίηση: Κώστας Μόντης.
Μουσική: Μάριος Τόκας
