Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας: Μνήμη Ελευθερίας.Μνήμη Ισαάκ και Σολωμού

Μνήμη Ελευθερίας.Μνήμη Ισαάκ και Σολωμού

Θ. Μαλκίδης

Μνήμη Ελευθερίας.Μνήμη Ισαάκ και Σολωμού

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας
Μνήμης Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, στη Θεσσαλονίκη.

Στη σημερινή συγκυρία, οφείλει κάθε Έλληνας και Ελληνίδα στο Ελλαδικό και Κυπριακό κράτος,
αλλά και στη Διασπορά, να αναλογιστεί ότι η
πολιτική του σκέψη και πρακτική έχει καταδικαστεί
να ακολουθεί τη βάρβαρη και φασιστική
τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.

Για 42 χρόνια το τελευταίο καθεστώς στον κόσμο,
το τουρκικό, το οποίο αναπαράγει το ρατσισμό,
διατηρεί τα φασιστικά του στρατεύματα και
εντείνει την κατοχή στην Κύπρο, την ομηρία
χιλιάδων προσφύγων, τον αιώνιο βασανισμό
των συγγενών των αγνοουμένων
οι οποίοι προσδοκούν σε μία ανθρώπινη
αλλά και πολιτική μεταχείριση του ζητήματος.

Κάθε Έλληνας και Ελληνίδα γνωρίζει ότι
παρά το οικονομικό «θαύμα», ο Ελληνισμός
της Κύπρου βρίσκεται υπό μία συνεχή αναίρεση
της ύπαρξής της, ακόμη και της
διαφημισμένης αλλά εύθραυστης ευημερίας της,
η οποία αμφισβητείται όταν τα τουρκικά
στρατεύματα δολοφονούν νέους ανθρώπους, όπως ο
Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού.

Την ίδια στιγμή το τουρκικό καθεστώς
νομιμοποιείται εδώ και χρόνια από
το θύμα στην Ελλάδα και την Κύπρο,
με τις επίσημες ή ανεπίσημες συζητήσεις,
τις κάθε λογής συμφωνίες,
οι οποίες έχουν κακοποιήσει και
διαστρεβλώσει τις έννοιες και το περιεχόμενο
της ειρήνης και της φιλίας.

Και για όλα αυτά υπάρχει η δικαιολογία περί
πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας και
ανάδειξης του ευρωπαϊκού
προσανατολισμού της, ο «εκδημοκρατισμός» της»,
η υπογραφή με κάθε τρόπο και μέσο
"λύσεων " τύπου «Σχεδίου Ανάν».

Βεβαίως για όλα αυτά δεν
υπάρχει καμία νομιμοποίηση και δεν
δικαιολογείται η απεμπόληση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού, τόσο στην Κύπρο, όσο και
στο Αιγαίο και τη Θράκη.

Εδώ και σαρανταδύο χρόνια, σε ανώτερο επίπεδο,

υπάρχει μία άνευ προηγουμένου στάση
υποχώρησης της πολιτικής ηγεσίας στην Αθήνα
και τη Λευκωσία, που συνδιαλέγεται
και διαπραγματεύεται την Κύπρο και το δικαίωμά του εκεί Ελληνισμού στο μέλλον και
την Ελληνικότητά του, ισότιμα με τον κατακτητή.
Και αυτό συνέβη όταν το τραύμα της εισβολής
ήταν νωπό και ο Ελληνισμός πολιτικά αδύναμος
αλλά και συμβαίνει και σήμερα.

Η ύβρις προς εκείνες τις γενιές που γεννήθηκαν βιολογικά
και πολιτικά και ζυμώθηκαν με την Κύπρο και
τη δίκαιη επίλυση του εθνικού μας ζητήματος είναι αυτονόητη. Η αποδοχή "λύσεων" τύπου "σχεδίου Ανάν",
το οποίο εισάγει το ρατσισμό και το φασισμό
της Τουρκίας και στην ελεύθερη Κύπρο,
θα εισάγει την αδικία, την υποταγή της πλειονότητας
στη μειονότητα, θα αποτελέσει τη νομιμοποίηση
του κατακτητή, την μη επιστροφή των προσφύγων,
την αποδοχή των εποίκων, το οριστικό τέλος
του ζητήματος των αγνοουμένων.

Ακόμη, μεταξύ των άλλων, θα αναγνωριστεί το
ψευδοκράτος και ο αρχιδολοφόνος και οι επίγονοί του,
που προΐστανται στο κατοχικό έκτρωμα
θα είναι ο συμπρόεδρος στο νέο κράτος,
ενώ θα γίνει αποδοχή όλων των εγκλημάτων,
κατά της ανθρώπινης ζωής και κατά του πολιτισμού,
που έχουν διαπραχθεί στο κατεχόμενο μέρος.

Μετά από αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, η οποία
ωστόσο δεν είναι αόρατη, ούτε άγνωστη από
τους εκπροσώπους και τους διαπραγματευτές, μένει τώρα να αποδειχθεί εάν ο ελληνικός λαός στην Κύπρο,
στην Ελλάδα και τη Διασπορά διαθέτει ακόμη τις αντιστάσεις που έτσι και αλλιώς έχει ιστορικά ως απόγονος
του Παλληκαρίδη και του Μάτση, του Ισαάκ,
του Σολωμού και του Θεόφιλου Γεωργιάδη.
Η δυναμική απάντηση του ελληνικού λαού στην Κύπρο
που δεν έχει αλλοτριωθεί και βλέπει το αληθές
δηλαδή το εθνικό, όπως γράφει ο ποιητής της
Ελευθερίας, είναι ένας δρόμος αξιοπρέπειας, συλλογικής
και ατομικής.