Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Η 19η Μαΐου Παγκόσμια ημέρα θυμάτων του Κεμαλισμού

Η 19η Μαΐου παγκόσμια ημέρα θυμάτων του Κεμαλισμού



Θ. Μαλκίδης 

Η 19η Μαΐου Παγκόσμια ημέρα θυμάτων του Κεμαλισμού

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών  το 2008,  ανακήρυξε την 27η Ιανουαρίου ως  Παγκόσμια  Ημέρα Μνήμης  των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.  Ο Φασισμός, ο Ναζισμός, ο Χίτλερ σχεδίασε και υλοποίησε εγκλήματα που όμοιά του δεν γνώρισε σε έκταση και βαρβαρότητα ο ανθρώπινος βίος. Ειδικότερα στην Ελλάδα οι τόποι μαρτυρίου είναι ατέλειωτοι: Δίστομο, Καλάβρυτα, Κάνδανος, Βιάννου, Χορτιάτης, Πύργοι, Μεσόβουνο, όπου άνδρες,  γυναίκες και  παιδιά,   σφαγιάστηκαν   με τον  πιο βάρβαρο τρόπο.

Ωστόσο τα εγκλήματα των Ναζί είχαν υπόβαθρο, είχαν ιδεολογία και προπαρασκευή, που επειδή δεν τιμωρήθηκαν επαναλήφθηκαν. Είχαν προϊστορία στο Κεμαλικό καθεστώς, το οποίο όπως έχουμε αποδείξει σχεδίασε, οργάνωσε και εκτέλεσε το ίδιο σχέδιο μαζικής εξόντωσης: Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι..... 

Η πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως παγκόσμιας ημέρας θυμάτων του Κεμαλισμού, έρχεται να αναδείξει διεθνώς την πολιτική  τιμωρίας των πρωτεργατών του πρόδρομου του Ναζισμού,  του Κεμαλισμού δηλαδή  της φασιστικής και ρατσιστικής αντίληψης, που οργάνωσε και εκτέλεσε  τα Ολοκαυτώματα ενάντια στους ιστορικούς λαούς της Μικράς Ασίας. Η πρόταση αυτή έρχεται  να συναντήσει τους δημοκράτες όλου του κόσμου ακόμη και στην ίδια την Τουρκία που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και την ιστορία, ενάντια στην προπαγάνδα  και την άρνηση.   

Η διατήρηση της μνήμης   αποτελεί  επίσης ασπίδα προστασίας για το μέλλον. Η πραγματικότητα των  πορείων στα τάγματα εργασίας που οργάνωσαν οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί,  που λίγο αργότερα έγιναν  Ναζιστικά στρατόπεδα   συγκέντρωσης και θανάτου,  μας  υπενθυμίζει  ότι πρέπει να είμαστε  πάντα σε επαγρύπνηση για νέα  Ολοκαυτώματα.  



Η διεθνής κοινότητα  απέτυχε  να αποτρέψει τα Ολοκαυτώματα, εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Εβραίων, των Ασσυρίων και άλλων λαών, γι΄αυτό και επαναλήφθηκαν. 
Η σημερινή  Διεθνής  Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος  και η αναγκαιότητα ανακήρυξης της 19ης   Μαΐου ως Παγκόσμιας  ημέρας θυμάτων του Κεμαλισμού είναι η νίκη της μνήμης έναντι της λήθης. Σηματοδοτεί σε όλον τον κόσμο τη   συνέχεια του αγώνα για την ανάδειξη των Ολοκαυτωμάτων   και την αποτροπή για διάπραξη και  άλλων Γενοκτονιών   και  εγκλημάτων  κατά της  ανθρωπότητας στο μέλλον. Είναι η Νίκη της Ζωής εναντίον των ιδεολογιών του Θανάτου.








The 19th of May, a National Day of Remembrance for the Genocide of Pontian Greeks by a decision of the Greek Parliament in 1994, marks our modern history. On this day in 1919, the second phase of the eradication of the Hellenism of Pontus began, scathing every sense of humanism and took the form of a national tragedy, since 353.000 souls perished unjustly, whilst forcing thousands of Greeks to go abroad.
The tragedy of the Greeks of Pontus, a day we honor, fulfills all conditions of the United Nations’ Agreement to qualify as Genocide. We ask nothing more than the restoration of historical truth, along the Genocide of the Armenian and all Christian people in the beginning of the last century, including the Holocaust of the Jewish People. Let’s not forget that the World Academic Union, the most qualified committee for the recognition of genocides, decided in 2007 that the Genocide of the Greeks of Pontos has in fact taken place. At the same time, the European Parliament requested two years ago from Turkey to come to terms with its historic past.
This day calls all Greeks-wherever they are- to pay national tribute. It is another chance to remind everyone that we will not stand silent and we will stand by the Greeks of Pontus worldwide, in their efforts for the international recognition of the Genocide of Pontic Greeks which will ensure the avoidance of such tragic events in the future. The recognition of the Genocide of Pontian Greeks from the Swedish Parliament, ten states of the United States and the State of South Australia, a result of the continuous efforts of the Pontic Greeks of our Diaspora, equip us with courage to continue this struggle for justice.
The recent visit of the Prime Minister of Turkey in Greece, was characterized by both sides as a historical one. We salute the intention expressed by the Prime Minister of Greeks, George Papandreou and the Prime Minister of Turkey, Tayip Erdogan, to work together in order to enhance cooperation and solve many issues of the past, so that we can achieve peace and reconciliation. It’s the least we can do for our future generations.
- See more at: http://usa.greekreporter.com/2010/05/18/today-is-national-day-of-remembrance-for-the-genocide-of-pontian-greeks/#sthash.zSSe1x9M.dpuf
May 19: International Day of Commemoration in Memory of the Victims of  Kemalism

The 19th of May, a National Day of Remembrance for the Genocide of Pontian Greeks by a decision of the Greek Parliament in 1994, marks our modern history. On this day in 1919, the second phase of the eradication of the Hellenism of Pontus began, scathing every sense of humanism and took the form of a national tragedy, since 353.000 souls perished unjustly, whilst forcing thousands of Greeks to go abroad.
The tragedy of the Greeks of Pontus, a day we honor, fulfills all conditions of the United Nations’ Agreement to qualify as Genocide. We ask nothing more than the restoration of historical truth, along the Genocide of the Armenian and all Christian people in the beginning of the last century, including the Holocaust of the Jewish People. Let’s not forget that the World Academic Union, the most qualified committee for the recognition of genocides, decided in 2007 that the Genocide of the Greeks of Pontos has in fact taken place. At the same time, the European Parliament requested two years ago from Turkey to come to terms with its historic past.
This day calls all Greeks-wherever they are- to pay national tribute. It is another chance to remind everyone that we will not stand silent and we will stand by the Greeks of Pontus worldwide, in their efforts for the international recognition of the Genocide of Pontic Greeks which will ensure the avoidance of such tragic events in the future. The recognition of the Genocide of Pontian Greeks from the Swedish Parliament, ten states of the United States and the State of South Australia, a result of the continuous efforts of the Pontic Greeks of our Diaspora, equip us with courage to continue this struggle for justice.
The recent visit of the Prime Minister of Turkey in Greece, was characterized by both sides as a historical one. We salute the intention expressed by the Prime Minister of Greeks, George Papandreou and the Prime Minister of Turkey, Tayip Erdogan, to work together in order to enhance cooperation and solve many issues of the past, so that we can achieve peace and reconciliation. It’s the least we can do for our future generations.
- See more at: http://usa.greekreporter.com/2010/05/18/today-is-national-day-of-remembrance-for-the-genocide-of-pontian-greeks/#sthash.zSSe1x9M.dpuf
19th of May an International Remembrance Day of Kemalism victims, 1 million Greeks, 1,5 million Armenians, 350,000 Assyrians, as 27 of January is the International memorial day commemorating the victims of the Holocaust.  
 
19th of May, the International Remembrance Day of Kemalism victims urges every member nation of the United Nation to honor the memory of victims, and encourages the development of educational and other programs about Genocide history to help prevent future acts of mass crime.

It rejects any denial of the Greek, the Armenian, the Assyrian, Genocide as an event and condemns all manifestations of religious intolerance, incitement, harassment or violence against persons or communities based on ethnic origin or religious belief.

It also calls for actively preserving the Genocide sites that served as Kemalism death camps, concentration camps, forced labor camps and prisons, as well as for establishing a United Nations programme of outreach and mobilization of society for Genocide remembrance and education.

19th of May, the International Day in memory of the Kemalism victims of the Genocide is thus a day on which we must reassert our commitment to human rights.

We must also go beyond remembrance, and make sure that new generations know this history. We must apply the lessons of the Genocide to today’s world. And we must do our utmost so that all peoples may enjoy the protection and rights for which the Humanity stands.







Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

Ο Κεμαλισμός και η αποκαλούμενη Eλληνική Aριστερά

Ο Κεμαλισμός και η αποκαλούμενη Eλληνική Aριστερά


Ένα κείμενο του 2001…..επίκαιρο

Ο Κεμαλισμός και η αποκαλούμενη Ελληνική Αριστερά

Β. Λαγός- Θ. Μαλκίδης

1.Η Γενοκτονία  που αμφισβητείται.....

Aφορ­μή για το κεί­με­νο αυτό υ­πήρξαν κεί­με­να που δη­μο­σιεύ­θη­καν στον Α­θη­να­ϊ­κό και Πε­ρι­φε­ρεια­κό Τύ­πο για το αν χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ως γε­νο­κτο­νί­α ο α­φα­νι­σμός του ελ­λη­νι­σμού της Α­να­το­λής. Με­ρι­κά δη­μο­σιεύ­μα­τα μά­λι­στα ε­πι­κα­λού­νται τις α­πο­φά­σεις του Ο.Η.Ε. για το πώς ο­ρί­ζε­ται η έν­νοια Γε­νο­κτο­νί­α (διε­θνής ό­ρος η ελ­λη­νο­λα­τι­νι­κή λέ­ξη Genocide).
 Αν και οι α­πο­φά­σεις του Ο.Η.Ε. εί­ναι γνω­στό ό­τι α­πο­τε­λούν προ­ϊ­όν των κά­θε φο­ρά πο­λι­τι­κών συ­σχε­τι­σμών, ί­σως εί­ναι α­να­γκαί­ο να μνη­μο­νεύ­σου­με τί ο­ρί­ζε­ται ως γε­νο­κτο­νί­α στη σύμ­βα­ση του Ο.Η.Ε. της 9ης Δε­κεμ­βρί­ου 1948:
«Ως Γε­νο­κτο­νί­α νο­εί­ται οια­δή­πο­τε εκ των κα­τω­τέ­ρω πρά­ξε­ων ε­νερ­γου­μέ­νων με την πρό­θε­σιν ο­λι­κής ή με­ρι­κής κα­τα­στρο­φής ο­μά­δος ε­θνι­κής, ε­θνο­λο­γι­κής, φυ­λε­τι­κής ή θρη­σκευ­τι­κής, ως τοιαύ­της:
α) Φό­νος των με­λών της ο­μά­δος
β) Σο­βα­ρά βλά­βη της σω­μα­τι­κής ή δια­νο­η­τι­κής α­κε­ραιό­τη­τος των με­λών της ο­μά­δος
γ) Εκ προ­θέ­σε­ως υ­πο­βο­λή της ο­μά­δος εις συν­θή­κας δια­βιώ­σε­ως δυ­να­μέ­νας να ε­πι­φέ­ρω­σι την πλή­ρη ή την με­ρι­κήν σω­μα­τι­κήν κα­τα­στρο­φήν αυ­τής.
δ) Μέ­τρα α­πο­βλέ­πο­ντα εις την πα­ρε­μπό­δι­σιν των γεν­νή­σε­ων εις τους κόλ­πους ω­ρι­σμέ­νης ο­μά­δος.
ε) Α­να­γκα­στι­κή με­τα­φο­ρά παί­δων μί­ας ο­μά­δος εις ε­τέ­ραν ο­μά­δα”.


2. Στηρίζοντας τον Κεμαλικό φασισμό

Υ­πάρ­χουν πο­λλά πα­ρα­δείγ­μα­τα α­πό το πα­ρελ­θόν που α­πο­δει­κνύ­ουν ότι η ελ­λη­νι­κή α­ρι­στε­ρά, στις διά­φο­ρες εκ­δο­χές της, δέ­σμια των συμ­φε­ρό­ντων, των οι­κο­νο­μι­κών συ­ναλ­λα­γών, που εί­χε η Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση και η Κομ­μου­νι­στι­κή Διε­θνής με διά­φο­ρα κα­θε­στώ­τα, αν δεν τα υπε­ρα­σπί­στηκε, τουλάχιστον τα ανέχτηκε.
Έ­τσι λοι­πόν στις αρ­χές της δε­κα­ε­τί­ας του ’80, λό­γω της με­γά­λης ει­σα­γω­γής κρε­ά­των που εί­χε α­πο την Αρ­γε­ντι­νή η Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση, το Κ.Κ.Ε. μας “ε­νη­μέ­ρω­νε” ότι η χού­ντα του Βι­ντέ­λα εί­χε “κε­ντρώ­ο και προ­ο­δευ­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα”. Το Κ.Κ.Ε. ε­σω­τε­ρι­κού, η άλ­λη εκ­δο­χή της πα­ρα­δο­σια­κής α­ρι­στε­ράς, ε­πί γραμ­μα­τεί­ας Λε­ω­νί­δα Κύρ­κου, μας εκ­θεί­α­ζε το κα­θε­στώς Τσα­ου­σέ­σκου στη Ρου­μα­νί­α, λό­γω της οι­κο­νο­μι­κής βο­ή­θειας που λάμ­βα­νε α­πό το “α­δερ­φό” κόμ­μα. Ταυ­τό­χρο­να η κυ­βέρ­νη­ση του ΠΑ­ΣΟΚ εί­χε α­γα­στή συ­νερ­γα­σί­α με το κα­θε­στώς Για­ρου­ζέλ­σκι στην Πο­λω­νί­α θέ­λο­ντας να κά­νει ε­ξα­γω­γή πορ­το­κα­λιών στη χώ­ρα αυ­τή.
 Αν ό­μως τα προ­α­να­φε­ρό­με­να κα­θε­στώ­τα έ­χουν κα­ταρ­ρεύ­σει, υ­πάρ­χει α­κό­μα έ­να κα­θε­στώς βα­θιά ρα­τσι­στι­κό, αυ­τό της Τουρ­κί­ας, που ως κρα­τι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α έ­χει τον κε­μα­λι­σμό, δη­λα­δή τον ρα­τσι­σμό, τον φα­σι­σμό. Η ελ­λη­νι­κή α­ρι­στε­ρά, δέ­σμια των γε­ω­πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων της πά­λαι πο­τέ Σο­βιε­τι­κής Έ­νω­σης, κα­τά­ντη­σε τε­λι­κά να εί­ναι “κε­μα­λι­κή α­ρι­στε­ρά”. Το φά­ντα­σμα της συμ­φω­νί­ας Κε­μάλ Α­τα­τούρ­κ-Μπολ­σε­βί­κων πλα­νά­ται α­κό­μα και σή­με­ρα πά­νω α­πό την Ελ­λά­δα με α­πο­τέ­λε­σμα η Ελ­λη­νι­κή, ή για την α­κρί­βεια, η Α­θη­να­ϊ­κή κε­μα­λι­κή α­ρι­στε­ρά, να στη­ρί­ζει με κά­θε τρό­πο την α­κε­ραιό­τη­τα του κε­μα­λι­κού ρα­τσι­σμού. “Εί­ναι στο κρά­τος, στα Υ­πουρ­γεί­α, στα κόμ­μα­τα, σε α­δια­φα­νείς μη­χα­νι­σμούς, πολ­λές φο­ρές α­πό βλα­κεί­α…. Ο κε­μα­λι­σμός, ό­πως και ο νε­ο­κε­μα­λι­σμός, εί­ναι ρα­τσι­σμός και έ­τσι πρέ­πει αυ­τοί οι φι­λο­κε­μα­λι­στές-φι­λο­ρα­τσι­στές να α­ντι­με­τω­πί­ζο­νται. Εί­ναι οι α­διά­ντρο­ποι υ­πε­ρα­σπι­στές του κε­μα­λι­κού αυ­γού του φι­διού που πα­ρα­μόρ­φω­σε και πα­ρα­μορ­φώ­νει τους λα­ούς και την ι­στο­ρι­κή πε­ριο­χή της Α­να­το­λί­ας”.(1)

Και για ό­σους αμ­φι­σβη­τούν τα πα­ρα­πά­νω, ας γί­νουν με­ρι­κές α­να­φο­ρές σε κεί­με­να του πα­ρελ­θό­ντος που ερ­μη­νεύ­ουν τη στά­ση της Ελ­λη­νι­κής Α­ρι­στε­ράς. Ο Μου­στα­φά Κε­μάλ, σε ε­πι­στο­λή του στον  πρω­τερ­γά­τη του κι­νή­μα­τος, Κια­ζήμ Κα­ρα­μπε­κίρ στις 22 Ιου­νί­ου 1919, α­να­φέ­ρει με­τα­ξύ άλ­λων:
“Σε πε­ρί­πτω­ση που οι μπολ­σε­βί­κοι ε­πι­δεί­ξουν δρα­στη­ριό­τη­τα και α­σκή­σουν ε­πιρ­ρο­ή, θα πρέ­πει προ­σπα­θώ­ντας να φα­νού­με ου­δέ­τε­ροι να ε­ξα­να­γκά­σου­με τις δυ­νά­μεις των συμ­μά­χων να α­πο­μα­κρυν­θούν α­πό τη χώ­ρα μας και σε ε­νά­ντια πε­ρί­πτω­ση εί­ναι φρό­νι­μο να ι­σχυ­ρι­στού­με πως θα γί­νουν αι­τί­α η πα­τρί­δα μας να πα­ρα­μεί­νει κά­τω α­πό την κα­το­χή των Μπολ­σε­βί­κων και πως θα πρά­ξου­με α­νά­λο­γα (...). Από την άλ­λη πλευ­ρά, μην α­να­μέ­νο­ντας να έλ­θει αρ­χι­κή πρό­τα­ση α­πό τους Σο­βιε­τι­κούς, εί­ναι πο­λύ σκό­πι­μο να α­πο­στεί­λου­με με­ρι­κά χρή­σι­μα ά­το­μα α­πό ε­κεί­νη την πε­ριο­χή (α­να­το­λι­κή Μι­κρά Α­σί­α) με μυ­στι­κή α­πο­στο­λή και να αρ­χί­σου­με α­μέ­σως δια­πραγ­μα­τεύ­σεις. Έ­τσι δεν θα πα­ρα­στεί α­νά­γκη να έλ­θουν στη χώ­ρα μας Μπολ­σε­βί­κοι πολ­λοί σε α­ριθ­μό και δύ­να­μη(…). Στη συ­νέ­χεια, μό­λις συ­νεν­νο­η­θού­με, θα εί­ναι πο­λύ φρό­νι­μο να τους κρα­τή­σου­με στα σύ­νο­ρα και να τους χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με ως ό­πλο για την α­πο­μά­κρυν­ση των Συμ­μά­χων από τη χώ­ρα”.(2)

Το συ­νέ­δριο της Σε­βά­στειας, η κα­θο­ρι­στι­κή συ­νά­ντη­ση για τον κε­μα­λι­κό α­γώ­να, συ­ζη­τά α­κό­μα και την α­νά­θε­ση ε­ντο­λής κη­δε­μο­νί­ας α­πό τις Η­ΠΑ και τη Με­γά­λη Βρε­τα­νί­α, δεν α­να­φέ­ρε­ται που­θε­νά η α­ντί­θε­ση στις με­γά­λες δυ­νά­μεις,  αλλά μό­νο η α­ντί­θε­ση στη Ρω­μιο­σύ­νη και τον Αρ­με­νι­σμό, ε­νώ η Ο­κτω­βρια­νή Ε­πα­νά­στα­ση έρ­χε­ται ως θε­ϊ­κό δώ­ρο. Ο ε­θνι­κι­στής δια­νο­ού­με­νος Χα­μντουλ­λάχ Σουπ­χή, α­να­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: “Ο με­γά­λος προ­φή­της μας λέ­γει πως θα ε­ξα­σφα­λί­σουν και θα ε­νι­σχύ­σουν τη θρη­σκεί­α ο­ρι­σμέ­να ά­το­μα που δεν θα α­νή­κουν σ’αυ­τήν. Ι­δού ο Αλ­λάχ μας α­πο­στέλ­λει αυ­τή τη δύ­να­μη. Ό­σο ε­μείς προ­σεγ­γί­ζου­με τους Μπολ­σε­βί­κους, τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο πλη­σιά­ζου­με το Σε­ριάτ” (Ιε­ρό νό­μο) (3).

Ο Σα­ρή Χου­σε­ϊ­νο­γλου Αχ­μέτ Μπέ­η, πα­ρά­γο­ντας του Α­ϊ­δι­νί­ου, σε γράμ­μα του στο κε­μα­λι­κό δη­μο­σιο­γρά­φο Γιου­νούς Ντα­ντή που οι­κειο­ποι­ή­θη­κε πε­ριου­σια­κά στοι­χεί­α Αρ­μέ­νιων και Ελ­λή­νων για να στή­σει την ε­φη­με­ρί­δα Τζουχ­μου­ριέτ, (4) θα ε­πι­ση­μά­νει “προ­κει­μέ­νου να εκ­διω­χθεί ο Έλ­λη­νας, μο­λο­νό­τι δεν πι­στεύ­ω κατά συ­νεί­δη­ση στον μπολ­σε­βι­κι­σμό, δέ­χο­μαι πρό­θυ­μα να κυ­ριαρ­χή­σει στη χώ­ρα μας και ας μη μεί­νει τί­πο­τα α­πό ό­λο το βιός μας και την πε­ριου­σί­α μας”.(5)
 Για το Κε­μα­λι­κό κί­νη­μα, η Κο­μι­ντέρ­ν εί­χε το­νί­σει πως “υ­πο­στη­ρί­ζε­ται το τουρ­κι­κό ε­θνι­κό κί­νη­μα στο μέ­τρο που α­ντι­τί­θε­ται στον ι­μπε­ρια­λι­σμό της Ευ­ρώ­πης, συ­νε­πώς ό­σο έ­χει ε­πα­να­στα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Α­ντί­θε­τα, τη στιγ­μή που το κί­νη­μα αυ­τό θα αρ­χί­σει να κα­τα­κτά ξέ­νους λα­ούς και αν τους θέ­τει κά­τω α­πό τον έ­λεγ­χό του, δη­λα­δή ό­ταν η Τουρ­κί­α δεν αρ­κε­στεί στην κυ­ριαρ­χί­α της πά­νω στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη και τα Στε­νά και α­πο­πει­ρα­θεί να κα­τα­λά­βει τη Θρά­κη θα της α­ντι­στα­θεί σθε­να­ρά το κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα”. (6)
 Ου­σια­στι­κά ο κε­μα­λι­κός α­γώ­νας διε­ξά­χθη­κε με σο­βιε­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση και με πο­λε­μι­κό υ­λι­κό που προ­μή­θευ­σαν οι Σο­βιε­τι­κοί κα­τά κύ­ριο λό­γο.(7)

Συνολικά η σοβιετική βοήθεια προς την κεμαλική Τουρκία από τον Αύγουστο του 1920 έως το Μάιο του 1922 ήταν 11 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και 100.000 χρυσές οσμα­νι­κές λίρες. Συ­γκρι­τι­κά, ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός για το 1920 της κυ­βέρ­νη­σης της Άγκυ­ρας α­νερ­χό­ταν σε 63.018.354 τουρ­κι­κές λί­ρες και του 1921 σε 79.160.058, και στην ε­θνι­κή ά­­μυ­να εί­χαν α­φιε­ρω­θεί για το 1920, 27.576.039 ε­νώ για το 1921 εί­ναι 54.160.058 τουρ­κι­κές λί­ρες, δη­λα­δή η σο­βιε­τι­κή βο­ή­θεια ή­ταν με­γα­λύ­τε­ρη α­πό το σύ­νο­λο του ετήσιου προ­ϋπο­λογισμού της Τουρκίας και το σύ­νο­λο των πο­λε­μι­κών δα­πα­νών δύ­ο χρό­­νων. (8)

Η προ­σέγ­γι­ση των κε­μα­λι­κών με τους Σο­βιε­τι­κούς -που άλ­λω­στε δεν ή­ταν πα­ρά μια ευ­και­ρια­κή στά­ση του τουρ­κι­κού πα­ρά­γο­ντα για την εκ­δί­ω­ξη των Ελ­λή­νων και των λοι­πών χρι­στι­νικών ε­θνο­τή­των, “δεν υ­πάρ­χει α­ντί­στα­ση κα­τέ­να­ντι των ι­σχυ­ρών ι­μπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών, μό­νο κα­τέ­να­ντι των Ρω­μιών και των Αρ­με­νί­ων”, γρά­φει η Χα­λι­ντιέ Ε­ντίπ Α­ντι­βάρ, (9)- χα­λα­ρώ­νει, μό­λις ε­ξα­σφα­λί­ζε­ται η υ­πο­στή­ρι­ξη των δυ­τι­κών δυ­νά­με­ων. Ο κε­μα­λι­σμός εί­χε πε­τύ­χει τους κύ­ριους σκο­πούς του.

3. Η ένοχη σιωπή 

Η πα­ρα­δο­σια­κή ελ­λη­νι­κή α­ρι­στε­ρά, α­πό τη στιγ­μή που οι Μπολ­σε­βί­κοι στή­ρι­ξαν και α­να­γνώ­ρι­σαν με βά­ση τα προ­α­να­φε­ρό­με­να στοι­χεί­α το κε­μα­λι­κό κί­νη­μα, αυ­τό­μα­τα το θε­ώ­ρη­σε α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό, α­ντια­ποι­κιο­κρα­τι­κό, μη α­πο­δε­χό­με­νη το ρα­τσι­στι­κό του χα­ρα­κτή­ρα προς τις άλ­λες ε­θνό­τη­τες. Α­γνό­η­σε τη γε­νο­κτο­νί­α του λα­ού της Α­να­το­λής, α­πό την Ιω­νί­α μέ­χρι την Καπ­πα­δο­κί­α, και α­πό τον Πό­ντο μέ­χρι τη Θρά­κη και πα­ρέ­μει­νε ε­χθρι­κή σ’ αυ­τά τα ζη­τή­μα­τα. Και την πε­ρί­ο­δο του α­φα­νι­σμού του Ελ­λη­νι­σμού της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης, Ίμ­βρου και Τε­νέ­δου, ή σιω­πού­σαν ή νου­θε­τού­σαν υ­πο­κρι­τι­κά. Α­κό­μα και την η­μέ­ρα κα­θιέ­ρω­σης της η­μέ­ρας μνή­μης για την Γε­νο­κτο­νί­α, αυ­τή η πα­ρα­δο­σια­κή α­ρι­στε­ρά, δεν έ­δω­σε την α­παι­τού­με­νη σο­βα­ρό­τη­τα ψη­φί­ζο­ντας πα­ρών. Ε­ξαί­ρε­ση σ’αυ­τήν τη στά­ση ό­λα αυ­τά τα χρό­νια υ­πήρ­ξε ο Πασ­σα­λί­δης και ο Η­λιού, οι ο­ποί­οι έ­δω­σαν μα­θή­μα­τα μέ­σα στο Κοι­νο­βού­λιο, τό­σο για τα ζη­τή­μα­τα του Ελ­λη­νι­σμού της Α­να­το­λής ό­σο και για το ζή­τη­μα της Κύ­πρου, με­τά τις συμ­φω­νί­ες Ζυ­ρί­χης και Λον­δί­νου.

Α­πό την άλ­λη, στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του 1970, ο χώ­ρος που ο­νο­μά­στη­κε ΠΑ­ΣΟΚ δεν κα­τόρ­θω­σε να α­παλ­λα­γεί, ε­κτός ε­λα­χί­στων ε­ξαι­ρέ­σε­ων, α­πό τις α­γκυ­λώ­σεις της πα­ρα­δο­σια­κής α­ρι­στε­ράς και ε­γκλω­βί­στη­κε στο προ­α­να­φε­ρό­με­νο δόγ­μα για τον κε­μα­λι­σμό. Αυ­τό ή­ταν α­να­με­νό­με­νο μιας και τα πιο πολ­λά στε­λέ­χη του δια­παι­δα­γω­γή­θη­καν με βι­βλιο­γρα­φί­α της πα­ρα­δο­σια­κής α­ρι­στε­ράς. Με το πέ­ρα­σμα του χρό­νου και τις αλ­λα­γές στο ε­σω­τε­ρι­κό του, ο κε­μα­λι­σμός ε­δραιώ­θη­κε στη συ­νεί­δη­ση του πρώ­ην σο­σια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Α­πόρ­ροια της με­τάλ­λα­ξης που υ­πήρ­ξε ή­ταν οι δι­με­ρείς συμ­φω­νί­ες (Μα­δρί­τη), τα Ί­μια, οι S-300 με α­πο­κο­ρύ­φω­μα την κα­τά­θε­ση στε­φα­νιού α­πο τον Υ­πουρ­γό Ε­ξω­τε­ρι­κών της Ελ­λά­δος, στο μαυ­σω­λεί­ο του Κε­μάλ, στην Ά­γκυ­ρα.


4. Η κατάρρευση του Κεμαλισμού

Ο κε­μα­λι­σμός ως κρα­τι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α (έ­να έ­θνος, μια θρη­σκεί­α, μια γλώσ­σα), κυ­ρί­αρ­χη μέ­χρι σή­με­ρα στην γει­το­νι­κή χώ­ρα και χρη­σι­μο­ποιού­με­νη στο δυ­τι­κό κό­σμο, φαί­νε­ται ο­τι ί­σως πνέ­ει τα λοί­σθια. Κά­ποιοι ό­μως φρο­ντί­ζουν να του κά­νουν ε­νέ­σεις μορ­φί­νης για να συ­ντη­ρή­σουν αυ­τό το καρ­κί­νω­μα. Σε ό­λους αυ­τούς τους νε­ο­ε­θνι­κό­φρο­νες του ψευ­το­εκ­συγ­χρο­νι­σμού, που εί­τε α­πο α­φέ­λεια εί­τε α­πο άλ­λα κί­νη­τρα, δεν α­ντι­λαμ­βά­νο­νται και δεν ερ­μη­νεύ­ουν σω­στά τα γε­γο­νό­τα, πρέ­πει να α­ντι­στα­θού­με. Τα ε­κα­τομ­μύ­ρια θύ­μα­τα του κε­μα­λι­κού ρα­τσι­σμού αυ­τό μας ε­πι­τάσ­σουν.






 Πα­ρα­πο­μπές
 1. Μι­χά­λης Χα­ρα­λα­μπί­δης, Α­γώ­νας σε δυο μέ­τω­πα, εκ­δό­σεις Γόρ­διος, 2001.

2. Karabekir Kazim, Istiklal Harbimiz, Is­tan­bul 1959, σελ.58.

3. Gologlu Mahmut, Ucuncu Mesru­tiyet 1920, Ankara 1971 σελ. 45.

4. Σαρ­ρής Νε­ο­κλής, “Θε­σμι­κή πλαι­σί­ω­ση των μειο­νο­τή­των με βά­ση τη συν­θή­κη της Λω­ζά­νης”, στο Οι πα­ρα­βιά­σεις της συν­θή­κης της Λω­ζά­νης, Κο­μο­τη­νή 1993 σελ. 55-66.

5. Avciologlu Dogan, Milli Kurtulys Tarihi, Istanbul 1974 σελ. 164.

6. Kabakciyef H, Balkanlada Durum 1923, σελ. 25-26.

7. Υerasimos Stefanos, Turk-Sovyet illiskileri Ekim Devriminden Milli Mucadeleye. Istanbul 1979, σελ. 629, και Armaoglu Fahir Siyasi Tarih 1789-1960 Ankara, σελ. 635.

8. Σαρ­ρής Νε­ο­κλής, Ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή και πο­λι­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις στην πρώ­τη τουρ­κι­κή Δη­μο­κρα­τί­α, Α­θή­να 1992 σελ. 33.


9. Adivar Halide Edip, Turkun atesle imtihani, Istanbul 1962 σελ. 144-145.