Η Θράκη και οι Θράκες στη Γενοκτονία

Η Θράκη και οι Θράκες στη Γενοκτονία

Θ. Μαλκίδης 

Η Γενοκτονία στη Θράκη: Από το "Μαύρο Πάσχα" του 1914 στην εκδίωξη του 1922.

Απόσπασμα της ομιλίας του Θ. Μαλκίδη στις εκδηλώσεις της Θρακικής Εστίας Δράμας  που οργάνωσε σε συνεργασία με  την Ιερά Μητρόπολη Δράμας, το ίδρυμα Χαριλάου Κ.Κεραμέως, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ανατολικής Ρωμυλίας, την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας και το Δήμο Δράμας. 



Το "Μαύρο Πάσχα"  τον Απρίλιο του 1914 είναι η κορύφωση της Γενοκτονίας για τους Έλληνες της Θράκης. Είναι η  αντίστοιχη στιγμή κορύφωσης της μαζικής δολοφονίας όπως έγινε την 24 Απριλίου του 1915 με τους Αρμένιους, όπως έγινε την 19η Μαΐου στον Πόντο, τον Αύγουστο/Σεπτέμβριο του 1922 στην Σμύρνη , στη "Νύχτα των Κρυστάλλων" τον Νοέμβριο του 1938 στη Ναζιστική Γερμανία. 

Το έγκλημα δηλαδή από τους δασκάλους και μαθητές Γενοκτόνους που επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε με μεγαλύτερη αγριότητα και διαστροφή. 

Τα συμφέροντα πάντοτε βεβαίως είχαν τη δική τους βαρύτητα στην ατιμωρησία των ενόχων. Οι ραγδαίες εξελίξεις στο Μικρασιατικό μέτωπο το 1922, η αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής έναντι των Κεμαλικών από τις μεγάλες δυνάμεις, είχαν σαν  αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο την Μικρά Ασία, όπου εκεί  γραφόταν ο τραγικός επίλογος μιας παρουσίας  αιώνων, αλλά μέσα σε 15 μέρες και  την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου   υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο. 
Η Γενοκτονία αποσιωπήθηκε και ο Ελληνισμός εκδιώχθηκε.

Έτσι τα συμφέροντα κάλυψαν την αλήθεια και το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε μετά από λίγα χρόνια από τους Ναζί και το καθεστώς του Χίτλερ ως Ολοκαύτωμα και εκατοντάδες μαρτυρικά χωριά και πόλεις. 
Στις 6 Απριλίου του 1914 κορυφωνόταν η Γενοκτονία στη Θράκη, στις 6 Απριλίου του 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα. Οι συμβολισμοί του φασισμού σε πλήρη αρμονία.

Σήμερα η αναγνώριση της Γενοκτονίας  των Ελλήνων στη Θράκη, στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Καππαδοκία είναι ένα  μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα: Ο θύτης αποδέχεται το έγκλημά του και προχωρά σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο  και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη και την Καταστολή της  Γενοκτονίας, ενώ το θύμα γνωρίζει ότι δεν μένουν ατιμώρητες οι μαζικές δολοφονίες των προγόνων του. 

Εμείς ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας οφείλουμε όπως έχουμε το καθήκον να απαιτήσουμε και να προσπαθήσουμε να μην επαναληφθούν άλλες Γενοκτονίες. Εγκλήματα που  δε συμβαδίζουν με το Δίκαιο, την Ιστορία, τη Μνήμη και τον Άνθρωπο.