Για τον Κώστα Σιδηρόπουλο

Για τον Κώστα Σιδηρόπουλο

Δεν μπορώ, αδυνατώ, να πιστέψω την είδηση που έλαβα πριν από λίγο αγαπητέ  Κώστα Σιδηρόπουλε. Για σένα, για τον Πόντιο της Στουτγάρδης, της Γερμανίας, του Ελληνισμού που έφυγες για τα αληθινά παρχάρια. 

Είναι πολλές, αμέτρητες οι αναμνήσεις από την κοινή πορεία στη Γερμανία και την Ελλάδα, με κύριο θέμα, τι άλλο, το Ποντιακό.....

Τελευταία φορά βρεθήκαμε στην ιστορικής σημασίας πομπή στο Νταχάου, στην υλοποίηση της πρότασης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη που στήριξες μαζί με τη σύζυγό σου Ελένη, για να αναδειχθεί το Ποντιακό.  Ένα ζήτημα που ήταν υπόθεση ζωής για σένα, για την Ελένη, για τα παιδιά σου.

Αγαπημένε φίλε, Κώστα Σιδηρόπουλε,    

η λύρα που  αγάπησες, ο χορός που λάτρεψες, η διάλεκτος που θαύμαζες, ο Πόντος, ο Ελληνισμός, οι Ποντιακοί σύλλογοι, οι μετανάστες της Γερμανίας, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, σε αποχαιρετούν. 

Με την ευχή ο Θεός να δώσει παρηγοριά, ελπίδα και δύναμη στην οικογένειά σου να αντέξει το βάρος της απώλειας, να σε θυμάται πάντα και μαζί με αυτήν και όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε και συνοδοιπορήσαμε σε όμορφους  Ελληνικούς, Ποντιακούς,  Ρωμαίικους δρόμους.  



Καλό Παράδεισο, Καλή Αντάμωση, Καλή Ανάσταση.