Μνήμη Βούλας Διαμιανάκου και Ασύλου Οτσαλάν
Θ. Μαλκίδης
Μνήμη Βούλας Διαμιανάκου και Ασύλου Οτσαλάν
Η εικόνα της Βούλας Δαμιανάκου, της γυναίκας στο σπίτι της οποίας γράφτηκε μία πολύ ιδιαίτερη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μου ήταν πολύ οικεία, πολύ αγαπητή. Τη γνώρισα ως σύντροφο του Βασίλη Ρώτα, μέσα από τα έργα της, μέσα από τη δράση της στις δύσκολες μέρες της Ναζιστικής κατοχής, μέσα από το όμορφο πρόσωπό της, το οποίο ήταν ταυτόσημο με τη γλυκύτητα, με τη στοργή, με την Ελληνίδα μάνα και γιαγιά.
Όταν έμαθα ότι στις δύσκολες εκείνες ημέρες και νύχτες έδωσε άσυλο στο διωκόμενο Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ένιωσα ότι αυτή η εικόνα που είχα για τη Βούλα Δαμιανάκου, είχε και άλλες διαστάσεις. Διαστάσεις ελληνικότητας, αυθεντικής και ανθρώπινης, ηθικής και ασύλου προς τον συνάνθρωπο που κινδυνεύει, συμπαράστασης και αλληλεγγύης.
Μετά την παράδοση του Οτσαλάν στον τουρκικό φασισμό, γνώρισα τη Βούλα Δαμιανάκου και από κοντά, διαπιστώνοντας ότι έχει μαζί με την κόρη της, αυτό το πρόσωπο, της αλήθειας και του φωτός που τόσο μας λείπει. Ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε σε περίοδο σκότους, ψεύδους και βαρβαρότητας.
Το βιβλίο της "Ο Οτσαλάν στο σπίτι μου" καταγράφει με ακρίβεια μία Ελλάδα των αξιών και των αρχών, μίας Ελλάδας που έκανε πράξη το"επείνασα γάρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, καί έλθετε πρός με¨".
Ο Οτσαλάν λίγο μετά τη Ελληνική φιλοξενία της Βούλας Δαμιανάκου παραδόθηκε στους δημίους του, από ανθρώπους μικρούς, που δεν κατανόησαν την ιστορία και την παράδοση του τόπου αυτού.
Η Δαμιανάκου γνώριζε το τι έγινε στην υπόθεση Οτσαλάν- παραμένει έγκλειστος για δεκαεπτά και πλέον χρόνια από τις τουρκικές φασιστικές δυνάμεις- και επιπλέον αυτό που συνέβη και το έγραψε και το είπε.
Η Βούλα Δαμιανάκου κράτησε μέχρι σήμερα που έφυγε από τη ζωή αυτή, την Ελλάδα ψηλά. Κράτησε τις έννοιες της φιλοξενίας, του ασύλου, της αλληλεγγύης, της ελληνικότητας στο ύψος τους. Οι Έλληνες, οι Κούρδοι, ο Οτσαλάν, οι λαοί που αγωνίζονται για ελευθερία και έχουν μνήμη ιστορίας και αντίστασης, έχουν πλέον ένα ακόμη σύμβολο, τη Βούλα Διαμανάκου. Αιωνία της η Μνήμη.
Θ. Μαλκίδης
Μνήμη Βούλας Διαμιανάκου και Ασύλου Οτσαλάν
Η εικόνα της Βούλας Δαμιανάκου, της γυναίκας στο σπίτι της οποίας γράφτηκε μία πολύ ιδιαίτερη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μου ήταν πολύ οικεία, πολύ αγαπητή. Τη γνώρισα ως σύντροφο του Βασίλη Ρώτα, μέσα από τα έργα της, μέσα από τη δράση της στις δύσκολες μέρες της Ναζιστικής κατοχής, μέσα από το όμορφο πρόσωπό της, το οποίο ήταν ταυτόσημο με τη γλυκύτητα, με τη στοργή, με την Ελληνίδα μάνα και γιαγιά.
Όταν έμαθα ότι στις δύσκολες εκείνες ημέρες και νύχτες έδωσε άσυλο στο διωκόμενο Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ένιωσα ότι αυτή η εικόνα που είχα για τη Βούλα Δαμιανάκου, είχε και άλλες διαστάσεις. Διαστάσεις ελληνικότητας, αυθεντικής και ανθρώπινης, ηθικής και ασύλου προς τον συνάνθρωπο που κινδυνεύει, συμπαράστασης και αλληλεγγύης.
Μετά την παράδοση του Οτσαλάν στον τουρκικό φασισμό, γνώρισα τη Βούλα Δαμιανάκου και από κοντά, διαπιστώνοντας ότι έχει μαζί με την κόρη της, αυτό το πρόσωπο, της αλήθειας και του φωτός που τόσο μας λείπει. Ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε σε περίοδο σκότους, ψεύδους και βαρβαρότητας.
Το βιβλίο της "Ο Οτσαλάν στο σπίτι μου" καταγράφει με ακρίβεια μία Ελλάδα των αξιών και των αρχών, μίας Ελλάδας που έκανε πράξη το"επείνασα γάρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, καί έλθετε πρός με¨".
Ο Οτσαλάν λίγο μετά τη Ελληνική φιλοξενία της Βούλας Δαμιανάκου παραδόθηκε στους δημίους του, από ανθρώπους μικρούς, που δεν κατανόησαν την ιστορία και την παράδοση του τόπου αυτού.
Η Δαμιανάκου γνώριζε το τι έγινε στην υπόθεση Οτσαλάν- παραμένει έγκλειστος για δεκαεπτά και πλέον χρόνια από τις τουρκικές φασιστικές δυνάμεις- και επιπλέον αυτό που συνέβη και το έγραψε και το είπε.
Η Βούλα Δαμιανάκου κράτησε μέχρι σήμερα που έφυγε από τη ζωή αυτή, την Ελλάδα ψηλά. Κράτησε τις έννοιες της φιλοξενίας, του ασύλου, της αλληλεγγύης, της ελληνικότητας στο ύψος τους. Οι Έλληνες, οι Κούρδοι, ο Οτσαλάν, οι λαοί που αγωνίζονται για ελευθερία και έχουν μνήμη ιστορίας και αντίστασης, έχουν πλέον ένα ακόμη σύμβολο, τη Βούλα Διαμανάκου. Αιωνία της η Μνήμη.
Η Βούλα Δαμιανάκου κράτησε μέχρι σήμερα που έφυγε από τη ζωή αυτή, την Ελλάδα ψηλά. Κράτησε τις έννοιες της φιλοξενίας, του ασύλου, της αλληλεγγύης, της ελληνικότητας στο ύψος τους. Οι Έλληνες, οι Κούρδοι, ο Οτσαλάν, οι λαοί που αγωνίζονται για ελευθερία και έχουν μνήμη ιστορίας και αντίστασης, έχουν πλέον ένα ακόμη σύμβολο, τη Βούλα Διαμανάκου. Αιωνία της η Μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου