Οι προαγωγοί,οι συντελεστές και οι μάρτυρες του βιασμού της "Αντιγόνης" στην κατεχόμενη Κύπρο

Οι προαγωγοί,οι συντελεστές και οι μάρτυρες του βιασμού της "Αντιγόνης" στην κατεχόμενη Κύπρο

Θ. Μαλκίδης 

Οι προαγωγοί,οι συντελεστές και οι μάρτυρες του βιασμού της "Αντιγόνης" στην κατεχόμενη Κύπρο

Σε λίγες ώρες από τώρα, το βράδυ της  28ης  Σεπτεμβρίου, μετά από μία προπαγανδιστική εκστρατεία αποδοχής του τουρκικού φασισμού, στο όνομα της "Λύσης και της Επαναπροσέγγισης", εκστρατεία  που θυμίζει Γκέμπελς,ετοιμάζεται η παράσταση της "Αντιγόνης" στο κατεχόμενο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας! 

Η αντιστασιακή παράδοση του ελληνικού λαού,  η "Αντιγόνη", θα ανέβει στο χώρο που ο Τούρκος φασίστας εισβολέας κατέχει εδώ και 42 χρόνια! Και μάλιστα με παράσταση που έχουν ετοιμάσει τα κρατικά θέατρα της ημικατεχόμενης Κύπρου και της Ελλάδας!

Μάλλον δεν έχει τέλος ο εξευτελισμός του αγώνα του ελληνικού λαού για δικαιοσύνη και  για απελευθέρωση, δεν έχει τέλος  η διαστρέβλωση της ιστορίας, η ισοπέδωση των αξιών και των αρχών, δεν έχει προηγούμενο το έγκλημα της Ύβρεως, το μεγαλύτερο για τους σύγχρονους της "Αντιγόνης".

Τα ερωτήματά μας απευθύνονται στους προαγωγούς, στους συντελεστές και τους μάρτυρες του βιασμού της "Αντιγόνης" στα Κατεχόμενα, στους οργανωτές, στους ηθοποιούς και μουσικούς και  στους θεατές της "Αντιγόνης". 

Ως προαγωγοί, ετοιμάσατε μία παράσταση που θα γίνει στην κατεχόμενη Σαλαμίνα, εκεί όπου έχει τελεστεί η  σφαγή των  δικών μας ανθρώπων, εκεί που  όπως  καταγγέλλεται στην ΟΥΝΕΣΚΟ από το Τμήμα Αρχαιοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας,  έχει συντελεστεί η καταστροφή της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, των  μοναδικών μας   μνημείων, εκεί που έχουν καταστραφεί με διαστροφικό τρόπο  τα κοιμητήρια και έχει γίνει η εκταφή και καταστροφή των οστών των γονιών μας, εκεί που όπως αναφέρει η  Κρατική Επιτροπή Τοπωνυμιών,  έχει γίνει η  αλλαγή των  ονομάτων ως εσκεμμένη στρέβλωση της Ιστορίας μας. 

Ως συντελεστές,  θα λάβετε μέρος ως σε μία παράσταση, σε ένα έργο που έχει γίνει γνωστό σε όλον τον κόσμο για το γεγονός ότι προβάλλει την αντίσταση, το σεβασμό στη ζωή και την αλήθεια και αποτελεί πρωταγωνιστικό θέμα για όσους θέλουν να γίνουν ή να λέγονται Ηθοποιοί.

Ως μάρτυρες, ως θεατές, θα παρακολουθήσετε μία παράσταση μαζί με τους εισβολείς- κατακτητές, ελπίζοντας σε τι; Να κατανοήσουν την "Αντιγόνη" και τα νοήματά της;
Να παραδειγματιστούν από τη στάση της; 
Και εσείς, τι περιμένετε να νιώσετε όταν στο χώρο που θα συντελείται ο βιασμός  της "Αντιγόνης", έχει γίνει και εξακολουθεί να γίνεται ένα μεγάλο  έγκλημα;  Oι γονείς και τα παιδιά των νεκρών και των αγνοουμένων μας, σας θυμίζουν την "Αντιγόνη"; 

Την έσχατη αλλά όχι την τελευταία στιγμή, απευθύνω και απευθύνουμε ένα μήνυμα προς τους  προαγωγούς, συντελεστές και μάρτυρες του βιασμού της "Αντιγόνης" στην κατεχόμενη Ελληνική Κύπρο. Να μην αφήσουν να γίνει, να μην λάβουν μέρος ως φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, να μην παρακολουθήσουν το έγκλημα. Το ποίημα του  Σεφέρη για τη Σαλαμίνα που γράφει ότι "η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν", μπορεί να τους παραδειγματίσει.

Και κυρίως να τους παραδειγματίσει η στάση του λαού μας  που έχει "Αντιγόνη", Αυξεντίου, Παλληκαρίδη, Μάτση,  Ισαάκ και Σολωμό και χιλιάδες άλλους. 

Να τους εμπνεύσει η στάση των  ηθοποιών οι οποίοι   δεν ανέβαζαν "Αντιγόνη" κατά τη διάρκεια της φασιστικής Ναζιστικής  κατοχής, ή στη σύγχρονη περίοδο όταν οι  μουσικοί  της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών,  όταν στάλθηκαν να παίξουν το 1997 στην Άγκυρα προς τιμή του δασκάλου του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, αρνήθηκαν αφού αυτό θα γινόταν την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας! 


 

Γιώργος Σεφέρης 
Σαλαμίνα της Κύπρος, Νοέμβριος 1953 

…Σαλαμῖνα τε 
τᾶς νῦν ματρόπολις τῶνδ’ 
αἰτία στεναγμῶν. 
ΠΕΡΣΑΙ
Κάποτε ο ήλιος του μεσημεριού, κάποτε φούχτες η ψιλή βροχή
και τ’ ακρογιάλι γεμάτο θρύψαλα παλιά πιθάρια.
Ασήμαντες οι κολόνες· μονάχα ο Άγιος Επιφάνιος
δείχνοντας μουντά, χωνεμένη τη δύναμη της πολύχρυσης αυτοκρατορίας.

Τα νέα κορμιά περάσαν απ’ εδώ, τα ερωτεμένα·
παλμοί στους κόλπους, ρόδινα κοχύλια και τα σφυρά
τρέχοντας άφοβα πάνω στο νερό
κι αγκάλες ανοιχτές για το ζευγάρωμα του πόθου.
Κύριος επί υδάτων πολλών,

πάνω σ’ αυτό το πέρασμα.
Τότες άκουσα βήματα στα χαλίκια.
Δεν είδα πρόσωπα· σα γύρισα είχαν φύγει.
Όμως βαριά η φωνή σαν το περπάτημα καματερού,
έμεινε εκεί στις φλέβες τ’ ουρανού στο κύλισμα της θάλασσας

μέσα στα βότσαλα πάλι και πάλι:
«Η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν
μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι
να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.

Και τούτα τα κορμιά
πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές.
Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε θα μπορέσουν· μόνο θα τις ξεκάμουν

αν ξεγίνουνται οι ψυχές.
Δεν αργεί να καρπίσει τ’ αστάχυ
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι,
δε χρειάζεται μακρύ καιρό

το κακό για να σηκώσει το κεφάλι,
κι ο άρρωστος νους που αδειάζει
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να γεμίσει με την τρέλα,
νῆσός τις ἔστι …».

Φίλοι του άλλου πολέμου,
σ’ αυτή την έρημη συννεφιασμένη ακρογιαλιά
σας συλλογίζομαι καθώς γυρίζει η μέρα—
Εκείνοι που έπεσαν πολεμώντας κι εκείνοι που έπεσαν χρόνια μετά τη μάχη·
εκείνοι που είδαν την αυγή μέσ’ απ’ την πάχνη του θανάτου
ή, μες στην άγρια μοναξιά κάτω από τ’ άστρα,
νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλα
τα μάτια της ολόκληρης καταστροφής·
κι ακόμη εκείνοι που προσεύχουνταν
όταν το φλογισμένο ατσάλι πριόνιζε τα καράβια:

«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε
πώς έγινε τούτο το φονικό·
την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια,
το στέγνωμα της αγάπης·
Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…». *

—Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε πάνω σε τούτα τα χαλίκια·
δε φελά να μιλάμε·
τη γνώμη των δυνατών ποιός θα μπορέσει να τη γυρίσει;
ποιός θα μπορέσει ν’ ακουστεί;
Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.

—Ναι· όμως ο μαντατοφόρος τρέχει
κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει
σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων.

Νῆσός τις ἔστι.