Η υπονόμευση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας

Θ. Μαλκίδης: 

Η υπονόμευση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας 

Απόσπασμα από τη συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Κανάλι Ένα του Πειραιά

«Το 1914 οι Έλληνες στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν πάνω από 2.700.000 και το 1928 απογράφησαν στην Ελλάδα 1.300.000. Σε αυτό το διάστημα τα θύματα ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο, από τα οποία πάνω από 353.000 ήταν στον Πόντο, πάνω από 300.000 στην υπόλοιπη Μικρά Ασία και περίπου 250.000 – 300.000 στην Θράκη», είπε ο Δρ Κοινωνικών Επιστημών Θεοφάνης Μαλκίδης, περιγράφοντας το μέγεθος του εγκλήματος των Νεοτούρκων, στην εκπομπή «Αντίσταση κατά της Αρχής» των Γιάννη Κλάδη και Νίκου Σηφάκη, στις 19 Μαϊου, η οποία ήταν αφιερωμένη στην ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.

«Η Γενοκτονία των Ελλήνων ήταν ένα έγκλημα που δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε ως Ολοκαύτωμα είκοσι χρόνια αργότερα. Μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ οργανώνοντας το Ολοκαύτωμα όλων των λαών είπε “ποιος θυμάται τους Αρμένιους και τους Έλληνες”. Επίσης ο Χίτλερ όταν δικαζόταν για το “πραξικόπημα της μπυραρίας το 1923” στο Μόναχο είχε πει ότι ο πρώτος δάσκαλος του ήταν ο Κεμάλ. Γι’ αυτό ο ναζισμός είναι κεμαλισμός και ο κεμαλισμός είναι ναζισμός», επισήμανε ο κ. Μαλκίδης από τη Μόσχα όπου βρισκόταν για τις εκδηλώσεις που οργάνωσαν οι ομογενείς για τη θλιβερή επέτειο.

Οι εκδηλώσεις που έγιναν εκείνη τη μέρα σε όλο τον κόσμο ήταν τιμής και μνήμης αλλά κυρίως διεκδίκησης της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από το τουρκικό κράτος και την διεθνή κοινότητα, τόνισε ο κ. Μαλκίδης, ο οποίος αποτελεί και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για την Μελέτη των Γενοκτονιών.

Η Τουρκία αρνείται η Ελλάδα δεν βοηθάει

«Η Τουρκία αρνείται έως σήμερα να αναγνωρίσει αυτό το έγκλημα, αλλά πρέπει να πούμε ότι και η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα τον οποίο κάνουμε εδώ και χρόνια ανιδιοτελώς τιμώντας τα θύματα, μεταξύ των οποίων και δικούς μας ανθρώπους από τη Γενοκτονία. Από το 1994 που η Ελλάδα καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων, έχουμε δύο πράξεις, από έναν πρωθυπουργό, τον Κώστα Καραμανλή το 2006, και έναν υπουργό εξωτερικών, τον Γιώργο Παπανδρέου το 2004, οι οποίοι κατέθεσαν στεφάνι στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας Κεμάλ Ατατούρκ. Νωρίτερα, το 1959, έκανε το ίδιο ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Επίσης ο νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναγορεύτηκε επίτιμος Διδάκτωρ ενός Πανεπιστημίου στη Σμύρνη το οποίο δημιουργήθηκε από το πλιάτσικο των περιουσιών των Ελλήνων της πόλης»,υπενθύμισε ο Δρ Κοινωνικών Επιστημών.

Όπως πρόσθεσε, «Στις 19 Μαΐου πήραμε την τελευταία αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από το Έντμοντον του Καναδά, μέσα σε ένα χρόνο έχουμε πάρει δέκα αναγνωρίσεις από αυτή την χώρα, οι οκτώ την τελευταία εβδομάδα. Είχαν προηγηθεί το Βνακούβερ, το Μόντρεαλ, η Οττάβα, το Τορόντο και άλλες πολιτείες. Σε αυτή από την προσπάθεια αυτή δυστυχώς η Ελλάδα απουσιάζει, για να μην πω ότι υπονομεύει την προσπάθεια αναγνώρισης!».

«Το 2010 αναγνώρισε την Γενοκτονία η Σουηδία με 131 ψήφους υπέρ και 130 ψήφους κατά στη Βουλή. Η 131η ψήφος ήρθε από την βουλευτή κουρδικής καταγωγής Γκιουλάν Αβντζί, η οποία ζήτησε συγγνώμη για τα εγκλήματα που έκαναν οι πρόγονοι της εναντίον των Ελλήνων. Ακολούθησε το 2015 η Αρμενία όταν ο Έντουαρντ Σαρμαζάνοφ, με ποντιακή καταγωγή από τη μητέρα, εισήγαγε το ζήτημα της Γενοκτονίας στην Βουλή. Για την Αρμενία προηγήθηκαν τρεις προσπάθειες, όπου έχω προσωπικές εμπειρίες και μπορώ να σας τα διαβεβαιώσω ότι το ελληνικό κράτος δυστυχώς έκανε προσπάθειες για να μην αναγνωριστεί η Γενοκτονία από το Ερεβάν, ώστε να μην προκληθούν αντιδράσεις από την Τουρκία.

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η προσπάθεια έχει συνέχεια από Έλληνες και φιλέλληνες σε όλο τον κόσμο. Έχουμε αναγνωρίσεις από δύο πολιτείες της Αυστραλίας, τη Νέα Νότια Ουαλία και τη Νότια Αυστραλία. Έχουμε επίσης πάνω από τριάντα αναγνωρίσεις από Πολιτείες των ΗΠΑ, όπου σημαντικό ρόλο έπαιξε η Thea Halo, η οποία έγραψε το καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο «Ούτε το όνομα μου», είπε ο Θεοφάνης Μαλκίδης περιγράφοντας την ανταπόκριση που υπάρχει μέχρι στιγμής διεθνώς.

Ανέφερε ακόμα πως «Ο Τούρκος Πρέσβης στον Καναδά έστειλε επιστολή στην Γερουσία της χώρας όπου εκκρεμεί η απόφαση αναγνώρισης. Αν γίνει αυτό, μετά θα μπορούν να προχωρήσουν πολλά. Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια ο Τούρκος πρέσβης αναφέρει παραδείγματα και επιχειρήματα, που νομίζω είναι γνωστά σε όλους, όπως τον “συνωστισμό”, την παρουσία του Ελληνικού Στρατού στην Μικρά Ασία, την κατάθεση στεφάνων από Έλληνες πολιτικούς στον Κεμάλ κ.α.».

Σχολιάζοντας τον εορτασμό της 19ης Μαΐου ως εθνική εορτή νεολαίας στην Τουρκία είπε ότι «Είναι μία ύβρις που περιμένει τη νέμεση και την κάθαρση. Η οργάνωση των Ελλήνων σε όλο τον κόσμο φανερώνει ότι η αλήθεια, που ετυμολογικά σημαίνει “όχι στη λήθη”, δείχνει ότι έχουμε προχωρήσει πολύ. Αν είχαμε μαζί μας και την Ελληνική Πολιτεία θα είχαμε προχωρήσει πολύ περισσότερο. Όπως είχε πει εύστοχα ο Ίων Δραγούμης ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ! Αυτό έχει σημασία για την οικογένεια μου, επειδή αφού δεν τιμωρήθηκε το έγκλημα της Γενοκτονίας, είχε στις τάξεις της ορφανά και αγνοουμένους».

Ο κ. Μαλκίδης έθεσε την πρόταση «Όπως η 27η Ιανουαρίου είναι ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος από το ναζισμό, έτσι και η 19η Μαΐου να καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, ώστε να μην ξανασυμβούν άλλες γενοκτονίες».

Παράλληλα θύμισε ότι: «Η  Ευρωπαϊκή Ένωση το 2006 με πρωτοβουλία Ολλανδού Ευρωβουλευτή έβαλε το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων ως προϋπόθεση για την ένταξη της Τουρκίας. Ήταν μία τεράστια προσπάθεια που πέρασε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά δυστυχώς στην ψηφοφορία, οι Έλληνες Ευρωβουλευτές δεν στήριξαν την πρόταση!

Τέλος ανέφερε ότι «Υπάρχουν αναφορές στον ΟΗΕ για την καταπίεση που υφίστανται σήμερα οι ποντιόφωνοι στην Τουρκία, με χαρακτηριστική την περίπτωση του ακτιβιστή Γιάννη – Βασίλη Γιαϊλαλί, που είναι φυλακισμένος από τις 22 Απριλίου, επειδή αγωνίζεται για το ζήτημα της Γενοκτονίας».

Επιμέλεια Θοδωρής Ασβεστόπουλος