Η υπονόμευση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας και το καθήκον μας

Θ. Μαλκίδης: 

Η υπονόμευση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας και το καθήκον μας 

Από την ομιλία στην εκδήλωση στον Κορινό Πιερίας 

«Το 1914 οι Έλληνες στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν πάνω από 2.700.000 και το 1928 απογράφησαν στην Ελλάδα 1.300.000. Σε αυτό το διάστημα τα θύματα ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο, από τα οποία πάνω από 353.000 ήταν στον Πόντο, πάνω από 300.000 στην υπόλοιπη Μικρά Ασία και  250.000 – 300.000 στην Θράκη», 

«Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι ένα έγκλημα που δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε ως Ολοκαύτωμα είκοσι χρόνια αργότερα. Μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ οργανώνοντας το Ολοκαύτωμα όλων των λαών είπε “ποιος θυμάται τους Αρμένιους και τους Έλληνες”. Επίσης ο Χίτλερ όταν δικαζόταν για το “πραξικόπημα της μπυραρίας το 1923” στο Μόναχο είχε πει ότι ο πρώτος δάσκαλος του ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ. Γι’ αυτό ο Ναζισμός είναι Κεμαλισμός και ο Κεμαλισμός είναι Ναζισμός», 

«Η Τουρκία αρνείται έως σήμερα να αναγνωρίσει αυτό το έγκλημα, αλλά πρέπει να πούμε ότι και η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα τον οποίο κάνουμε εδώ και χρόνια ανιδιοτελώς τιμώντας τα θύματα, μεταξύ των οποίων και δικούς μας ανθρώπους από τη Γενοκτονία. 

Από το 1994 που η Ελλάδα καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων, έχουμε δύο πράξεις, από πρωθυπουργό και  υπουργό εξωτερικών, οι οποίοι κατέθεσαν στεφάνι στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας Κεμάλ . Νωρίτερα, το 1959, έκανε το ίδιο ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Επίσης ο νυν πρωθυπουργός  αναγορεύτηκε επίτιμος Διδάκτωρ ενός Πανεπιστημίου στη Σμύρνη το οποίο δημιουργήθηκε πάνω στο αίμα και το πλιάτσικο των περιουσιών των Ελλήνων της πόλης».

 «Πριν λίγες ημέρες πήραμε την δωδέκατη αναγνώριση της Γενοκτονίας  από πόλη του Καναδά. Σε αυτή από την προσπάθεια αυτή δυστυχώς η Ελλάδα απουσιάζει, για να μην πω ότι υπονομεύει την προσπάθεια αναγνώρισης!».

«Το 2010 αναγνώρισε την Γενοκτονία η Σουηδία με 131 ψήφους υπέρ και 130 ψήφους κατά στη Βουλή. Η 131η ψήφος ήρθε από την βουλευτή κουρδικής καταγωγής Γκιουλάν Αβντζί, η οποία ζήτησε συγγνώμη για τα εγκλήματα που έκαναν οι πρόγονοι της εναντίον των Ελλήνων. Ακολούθησε το 2015 η Αρμενία. Και στις δύο περιπτώσεις πάλι η Ελλάδα έκανε κινήσεις   για να μην αναγνωριστεί η Γενοκτονία και να μην προκληθούν αντιδράσεις από την Τουρκία, ενώ εκρεμμεί η απόφαση της Γερουσίας του Καναδά, όπου εκεί ο Τούρκος Πρέσβης έστειλε επιστολή μη αναγνώρισης με επιχειρήματα, που νομίζω είναι γνωστά σε όλους, όπως τον “συνωστισμό”, την παρουσία του Ελληνικού Στρατού στην Μικρά Ασία, την κατάθεση στεφάνων από Έλληνες πολιτικούς στον Κεμάλ κ.α.».

 « Όλα αυτά είναι μία ύβρις που περιμένει τη Νέμεση και την κάθαρση. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η προσπάθεια έχει συνέχεια από Έλληνες και φιλέλληνες σε όλο τον κόσμο. Έχουμε αναγνωρίσεις από  ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Αυστραλίας,  αναγνωρίσεις από Πολιτείες των ΗΠΑ. Η οργάνωση των Ελλήνων σε όλο τον κόσμο φανερώνει ότι η αλήθεια, που ετυμολογικά σημαίνει “όχι στη λήθη”, δείχνει ότι έχουμε προχωρήσει πολύ. Αν είχαμε μαζί μας και την Ελληνική Πολιτεία θα είχαμε προχωρήσει πολύ περισσότερο. Όπως είχε πει εύστοχα ο Ίων Δραγούμης ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ! Αυτό έχει σημασία για την οικογένεια μου, επειδή αφού δεν τιμωρήθηκε το έγκλημα της Γενοκτονίας, είχε στις τάξεις της ορφανά και αγνοουμένους».

«Όπως η 27η Ιανουαρίου είναι ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος από το ναζισμό, έτσι και η 19η Μαΐου να καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, ώστε να μην ξανασυμβούν άλλες γενοκτονίες, για να μη συνεχιστεί η Γενοκτονία όπως στην περίπτωση του Έλληνα  Γιάννη – Βασίλη Γιαϊλαλί, που είναι φυλακισμένος από τις 22 Απριλίου, επειδή αγωνίζεται για το ζήτημα της Γενοκτονίας ή στην περίπτωση του Έλληνα Ταμέρ Τσιλιγκίρ που φυλακίστηκε 12 χρόνια για τη δράση του».