Γενοκτονία, Γυναίκες και Παιδιά

Γενοκτονία, Γυναίκες και Παιδιά

Θ. Μαλκίδης

Γενοκτονία, Γυναίκες και Παιδιά, Γυναικοκτονία και Παιδοκτονία

Μέρος της εισήγησης στην Διημερίδα "Εύξεινος Πόντος. Από την διερεύνηση του ιστορικού χώρου στην ανάδειξη του μετασχηματισμού του χώρου στην Ελλάδα",  που οργάνωσε η Ένωση Επιστημόνων Δυτικής Μακεδονίας  «Νικόλαος Κασομούλης»  υπό την Αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, στην Κοζάνη.

Η δολοφονία που υπέστησαν οι πρόγονοί μας, ήταν σύμφωνα με την  ουσία και το πνεύμα της  Σύμβασης του ΟΗΕ, Γενοκτονία. Μάλιστα το ενδιαφέρον είναι ότι η  Σύμβαση στηρίχτηκε στη Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων και των Αρμενίων, όπως γράφει ο άνθρωπος που  θεμελίωσε το σχετικό κείμενο και όρο, Ραφαήλ Λέμκιν. Επιπλέον ο Λέμκιν θεώρησε σωστό να συμπεριλάβει στο άρθρο 2  της Σύμβασης και να συνυπολογίσει ως Γενοκτονία την "πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας, την  επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει και την επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας και  δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα".

Έτσι η Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων, από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς,  ήταν μία δολοφονία  των Γυναικών και των Παιδιών, ήταν μία Γυναικοκτονία και μία Παιδοκτονία, όπως την έχουμε ονομάσει.  

Έχει ενδιαφέρον από κάθε άποψη η σύσταση το 1921, από την Κοινωνία των Εθνών, της ερευνητικής επιτροπής για τον εκτοπισμό γυναικών και παιδιών, η οποία εξέτασε τις βιαιότητες εναντίον του ελληνικού πληθυσμού. Η ειδική ανακριτική επιτροπή η οποία δημιουργήθηκε για να διερευνήσει το ζήτημα των γυναικών και των παιδιών που είχαν απαχθεί και είχαν κλειστεί  σε ιδρύματα και οικίες με σκοπό τον εξισλαμισμό και την εκμετάλλευση ανακάλυψε πλαστά έγγραφα τα οποία τα εμφάνιζαν ως μουσουλμανικού θρησκεύματος, ενώ ο Έλληνας εκπρόσωπος στην έκθεσή του ανέφερε ότι «300.000 γυναίκες και παιδιά εκτοπίστηκαν και κρατούνται».

Ο Σύνδεσμος Επαρχιωτών Αμασείας της Κωνσταντινούπολης σε επιστολή του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη (27.5.1922) πληροφορούσε για τη σφαγή 1.500 γυναικόπαιδων. Το 1922 το Οικουμενικό Πατριαρχείο πληροφορούσε ότι «γυναικόπαιδα εικοσιτριών ελληνικών χωριών της περιφερείας Κερασούντος και οχτώ ελληνικών χωρίων της περιφερείας Πουλαντσάκης ενεκλείσθησαν υπό των στρατιωτών του Τοπάλ Οσμάν εν ταις οικίαις αυτών, πυρποληθείσαις και αποτεφρώθησαν».

Από τις αναρίθμητες γυναίκες και παιδιά που είχαν αναγκασθεί να εξισλαμισθούν σώθηκαν, περίπου 20.000 από τις επιτροπές που συγκροτήθηκαν για την ανεύρεση των αγνοουμένων και τον Ερυθρό Σταυρό. Ωστόσο όπως αναφερόταν παρότι η τελευταία επίσημη αποστολή των Ελλήνων της Σινώπης έφτανε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1924, εντούτοις υπήρχαν γυναίκες και παιδιά, ακόμη σε τουρκικά χαρέμια.....

Ακούστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στο Ράδιο Πρώτο της Λευκωσίας στο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο

Ο Ελληνισμός του Πόντου βρέθηκε στο επίκεντρο διημερίδας στην Κοζάνη

Της Όλγας Κούρτογλου προέδρου της Ένωσης Επιστημόνων Δυτικής Μακεδονίας (ΕΕΔΜ)

Η διημερίδα με τίτλο "Εύξεινος Πόντος - Από την διερεύνηση του ιστορικού χώρου στην 

ανάδειξη του μετασχηματισμού του χώρου στην Ελλάδα" την οποία διοργάνωσε η ΕΕΔΜ 

"Νικόλαος Κασομούλης" 

υπό την Αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, διεξήχθη στην Κοζάνη , στην 

Αίθουσα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου και Δυτικής

 Μακεδονίας στο Διοικητήριο της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας με μεγάλη επιτυχία.

Στην επιτυχία της διημερίδας συνέβαλε ως επί τω πλείστον το υψηλότατο επίπεδο των 

εισηγητών οι οποίοι την πλαισίωσαν με τις πρωτότυπες, κατά γενική ομολογία, 

εισηγήσεις τους, η παρουσία του Μουσικού σχολείου Σιάτιστας, και όλων των μουσικών, 

η άρτια εξοπλισμένη τεχνικά αίθουσα και φυσικά η παρουσία όλων όσων παρακολούθησαν 

τις συνεδρίες.

Στις δύο αυτές ημέρες παρακολουθήσαμε την αδιάλειπτη συνέχεια του ελληνισμού στα 

εδάφη του Εύξεινου Πόντου από τον 8ο αιώνα που μεταβαίνει εκεί ιδρύοντας αποικίες, 

μέχρι και το 1922 όταν συντελείται η μικρασιατική καταστροφή, ο ξεριζωμός και η 

εγκατάσταση των Ελλήνων του Πόντου στην μητρόπολη Ελλάδα. Στον νέο τους τόπο οι 

Πρόσφυγες μετέφεραν τον πολιτισμό τους, την κουλτούρα τους, τις παραδόσεις τους και 

κατάφεραν σε σύντομο χρονικό διάστημα να αφομοιωθούν στο νέο τους περιβάλλον διαδραματίζοντας μεγάλο ρόλο στις κοινωνικές,  οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές εξελίξεις της χώρας μας.